Η όγδοη αγωνιστική μας δίνει την εικόνα ενός αληθινά ανταγωνιστικού πρωταθλήματος. Μετά την ισοπαλία στο ντέρμπι ΑΕΚ – ΠΑΟΚ (1-1), την νίκη του Αρη με την Καλλιθέα (2-0), την ισοπαλία του Ολυμπιακού με τον Λεβαδειακό (2-2) και την νίκη του ΠΑΟ με τον ΟΦΗ (0-1), η διαφορά των πρώτων στην βαθμολογία που είναι ο ΠΑΟΚ και ο Αρης με τον έκτο Παναθηναϊκό είναι μόλις 5 βαθμοί. Όσο καμία ομάδα δεν βελτιώνεται θεαματικά το πράγμα θα κυλάει έτσι. Αλλά είναι τόσο μεγάλη η μετριότατη των περισσότερων, που δεν γίνεται κάποιος να μην βελτιωθεί και να ξεφύγει.

Mε αναγκαστικές εκπλήξεις

Η Ματίας Αλμέιδα και ο Ρασβάν Λουτσέσκου γνωρίζονται πολύ καλά ώστε να περιμένεις εκπλήξεις στις αρχικές ενδεκάδες σε ένα ΑΕΚ – ΠΑΟΚ, ωστόσο κάποιες, όχι πολύ αναμενόμενες επιλογές έγιναν – μάλλον όμως αναγκαστικά. Ο Αλμέιδα έχασε τον Ελίασον από μια ίωση και τον αντικατέστησε με τον Λαμέλα, ενώ χρησιμοποίησε τον Λιβάι Γκαρσία, αλλά σε θέση ελεύθερου επιθετικού πίσω από τον Πιερό, κρατώντας στον πάγκο τον κουρασμένο από τα υπερατλαντικά ταξίδια Πινέδα. Ο Λουτσέσκου προτίμησε τον Μουργκ αντί του Κωνσταντέλια, που κι αυτός ήταν άρρωστος ήδη από το ματς της Εθνικής την περασμένη Κυριακή, έπαιξε με φορ τον Τσάλοφ έχοντας στον πάγκο τον Μπράντον Τόμας που επέστρεψε κι έδωσε θέση βασικού στον δεξιοπόδαρο Λόβερν – αυτό το τελευταίο όταν το είδα νόμιζα πως το έκανε για να έχει ένα έμπειρο, ψηλό και δυνατό στόπερ πάνω στον Πιερό, αλλά ο Κροάτης έπαιζε αριστερά αφήνοντας τον φορ της ΑΕΚ στον Κεντζιόρα. Όλα αυτά έπαιξαν ρόλο στο πρώτο ημίχρονο κυρίως. Η παρουσία του Λαμέλα που δεν παρακολουθεί καν τον αντίπαλο μπακ έδωσε την δυνατότητα στον Μπάμπα να γίνει παραγωγικότατος: στο 15΄ άνοιξε το σκορ μετά από μια εκτέλεση κόρνερ κι αφού ένα λεπτό πριν ο Τάισον είχε βγάλει σε θέση βολής τον  Οζντόεφ διασχίζοντας ανενόχλητος το γήπεδο. Αλλά κι ο Πιερό κατάλαβε ότι απέναντι στον Κεντζόρα έχει αβαντάζ: στο 25΄ τον έβαλε στα δίχτυα μαζί με την μπάλα και ισοφάρισε. Η ΑΕΚ είχε στην ενδεκάδα της πέντε νεοαποκτηθέντες και είχε κάποια προβλήματα ομοιογένειας, αλλά θα μπορούσε να έχει προηγηθεί στο ημίχρονο, αν ο Γκαρσία ήταν πιο προσεχτικός: η άμυνα του ΠΑΟΚ αρχικά τον έχανε συστηματικά. 

Στο δεύτερο ημίχρονο ο ΠΑΟΚ έγινε περισσότερο σίγουρος στα μετόπισθεν αν κι ο Λουτσέσκου έχασε στο 60΄τον Μπάμπα και τον αντικατέστησε με τον Κόλεϊ. Για να οργανωθεί καλύτερα στην άμυνα ο ΠΑΟΚ άφησε την μπάλα πιο πολύ στην ΑΕΚ που όμως απειλούσε μόνο με τις προσπάθειες του Κοϊτά που έκανε πολλά, τίποτα όμως ολοκληρωμένο. Ο ρυθμός έπεσε, οι καλές στιγμές ήταν ελάχιστες – υπήρχαν πολλά θέλω και λίγο μυαλό. Οι προπονητές έριξαν στο γήπεδο όποιον είχαν στον πάγκο και τους έμοιαζε ότι μπορεί να βρει μια καθοριστική επιθετική προσπάθεια: δεν την βρήκε κανείς. Ο Μαρσιάλ δεν πήρε την μπάλα ποτέ, ο Γκατσίνοβιτς ήταν σαν να μην έπαιξε, ο Πινέδα δεν έφτασε ποτέ να απειλήσει. Ο Κωνσταντέλιας είχε μια δυο καλές ενέργειες μακριά από την περιοχή, ο Μπράντον Τόμας είναι ανέτοιμος, ο Καμαρά δεν ήταν ποτέ απειλητικός, ο Ντεσπότοφ μπήκε για να κερδίσει ο Λουτσέσκου χρόνο. Το 1-1 έμεινε και γιατί ο διαιτητής Ομπρένοβιτς και το VAR δεν έδωσαν πέναλτι σε μια προβολή του Μπάμπα στον Γκαρσία: η φάση είναι παράξενη και δύσκολη, αλλά μια συζήτηση μπορεί να γίνει. Ο Ομπρένοβιτς κουράστηκε από τις συνεχείς διαμαρτυρίες έδωσε μόνο τρία λεπτά καθυστέρηση, και εντός αυτών δεν απέβαλε τον Μουκουντί για αγκωνιά στον Καμαρά: ο Σλοβένος είναι μέτριος διαιτητής, αλλά δεν καθόρισε το αποτέλεσμα. Ο ΠΑΟΚ ήταν χαρούμενος για την ισοπαλία: του επέστεψε να μείνει στην κορυφή της βαθμολογίας με τον Αρη. Για θεαματικότητα του ματς ας μην συζητάμε. Το δεύτερο ημίχρονο ήταν κακό: θεαματικός ήταν μόνο ο συνηθισμένος καυγάς του Λουτσέσκου με όλους μετά το τέλος του παιγνιδιού.          

Ο Αρης μαζί με τον ΠΑΟΚ

Ο Αρης ήταν ο κερδισμένος της αγωνιστικής. Κόντρα στην Καλλιθέα έκανε την δουλειά κερδίζοντας με 2-0. Στο αποτέλεσμα αυτό όσο μέτρησε το καθοριστικό γκολ του Μπραμπετς στο 65΄, μέτρησε και η αποβολή του Πασαλίδη στο 34΄: η Καλλιθέα έμεινε για δεύτερο σερί ματς στο λεπτό αυτό με παίκτη λιγότερο και το πλήρωσε. Ο Μάντζιος δεν είδε από τον Αρη ό,τι περίμενε, αλλά έκανε έγκυρες παρεμβάσεις όπως το πέρασμα του Φετφατζίδη αντί του σβηστού Σουλεϊμάνοφ και το φρεσκάρισμα της επίθεσης με Νταρίντα και Σίστο – το τελικό 2-0 έγραψε ο Μανού Γκαρθία στο 89΄μετά από ασίστ του Μορόν. Ο κόουτς του Αρη κάνει καταπληκτικά πράγματα από την αρχή της χρονιάς: έχει τον Αρη δεύτερο με τρεις σκόρερς(!) και αν την Κυριακή κάνει αποτέλεσμα στο ΟΑΚΑ κόντρα στον Παναθηναϊκό θα κάνει κανονικά πρωταθλητισμό αφού είναι η πιο βελτιωμένη ομάδα από την αρχή του πρωταθλήματος.  

Στο όνομα του Μπάλντοκ

Βέβαια κι ο ΠΑΟ στο Ηράκλειο έδειξε μια βελτίωση. Κέρδισε για πρώτη φορά εκτός έδρας φέτος και μείωσε την διαφορά από την κορυφή. Οι παίκτες του Αλόνσο έπαιξαν κόντρα στον ΟΦΗ με την θέληση να πάρουν μια νίκη στο όνομα του Τζορτζ Μπάλντοκ και τα κατάφεραν όπως ακριβώς και οι παίκτες της Εθνικής μας που στα πρόσφατα παιγνίδια της. Το κίνητρο είναι μεγάλο και στην περίπτωση του ΠΑΟ φάνηκε κυρίως στην διάθεση όλων να παίξουν σοβαρή άμυνα. Ο ΠΑΟ άνοιξε στο 6΄το σκορ με τον Τετέ, τον πιο επίδραστικό από τους νεοαποκτηθέντες του, αλλά πήρε την νίκη κυρίως χάρη στην βελτίωση της απόδοσής του στο δεύτερο ημίχρονο. Μετά το 60΄ο ΠΑΟ αμυνόμενος σωστά (και με όλους τους παίκτες…) φρέναρε τον ΟΦΗ (δηλαδή τις πρωτοβουλίες του Νους, του Σενγκέλια, του Γιάνκ και των ακραίων μπακ του Ράσταβατς) και πήρε την νίκη χωρίς καρδιοχτύπια. Τέτοια υπήρξαν στο πρώτο ημίχρονο, όταν η άμυνα του ΠΑΟ υπέφερε, παρά το τρέξιμο του Τσέριν και το καλό τακτικά παιγνίδι του Αράο: ο Ντραγκόφσκι όποτε χρειάστηκε ήταν άψογος, μετά το 12΄όταν και παραλίγο να κάνει το λάθος της χρονιάς χάνοντας την μπάλα από τον Γιάνκ που τον πρέσαρε στη μικρή περιοχή. Αν ο ΠΑΟ βρει τρόπο να κάνει κατανοητό στους οπαδούς του ότι για τα όποια σκαμπανεβάσματα του δεν ευθύνεται πάντα και μόνο ο προπονητής του πολύ σύντομα θα είναι κοντά στην κορυφή. Αλλά στην Ελλάδα στην οποία επικρατεί υστερία αυτό είναι δύσκολο και στο μεταξύ ο Αλόνσο πρέπει να αποδείξει πως μπορεί να διαχειριστεί σωστά εβδομάδα με τρία ματς: μέχρι τώρα δεν το έχει κάνει.

Ονειρα και εφιάλτες

Ο Ολυμπιακός σύμφωνα με τον προπονητή του κοιμήθηκε μετά την εκτέλεση πέναλτι του ΕλΚαμπί που στο ματς με τον Λεβαδειακό στο 21’  έκανε το 2-0. Δεν ξέρω αν όντως η ομάδα του Μεντιλίμπαρ κοιμήθηκε, ξέρω όμως ότι αυτός είδε διάφορα κακά όνειρα πριν το ματς, αν υποθέσουμε πως κατά την διάρκεια του δεν είχε ρίξει ένα ύπνο μαζί με τους παίκτες του. Εχω γράψει καιρό τώρα πως ο Ολυμπιακός εξαρτάται πολύ από το πόσο ο Μεντιλίμπαρ θα καταφέρει να βρει την πρέπουσα για κάθε ματς ενδεκάδα: αυτή τη φορά δεν την βρήκε. Προβλήματα ενδεκάδας και απόδοσης υπήρχαν ακόμα και στο διάστημα που ο Ολυμπιακός προηγήθηκε. Ο Ροντινέι δεν είχε καμία όρεξη να ξαναπαίξει δεξί μπακ. Ο Ντόι είναι να απορείς γιατί πρέπει να παίζει συνέχεια – είτε ως στόπερ, είτε ως αμυντικός χαφ. Ο Κωστούλας που περιμέναμε να επιβραβευθεί για τις καλές του εμφανίσεις με τον Ατρόμητο και τον ΠΑΟ έμεινε στον πάγκο για να πάρει μια ακόμα ευκαιρία ο αόρατος Βέλντε. Όταν ο Νίκος Παπαδόπουλος έβαλε στο 30΄τον Ζίνι αντί του Πλέγκα κι έβγαλε ένα νευρικό και πανικόβλητο Κυριάκο Παπαδόπουλο ο Λεβαδειακός μεταμορφώθηκε και θα πρεπε να ισοφαρίσει ήδη πριν φύγει το ημίχρονο, αφού πριν το πέναλτι γκολ του Οζμπολτ, ο Γιαννιώτας είχε χάσει την μεγαλύτερη ευκαιρία του ματς. Ο επιθετικός του Λεβαδειακού έκανε τελικά το 2-2 με κεφαλιά στο 57’ και μετά είδαμε ένα σόου που θύμισε πολλά προηγούμενα. Ο Ολυμπιακός έκανε σέντρες από παντού, ο Μεντιλίμπαρ τελείωσε το ματς με τρια φορ (ΕλΚαμπί, Κωστούλα, Γιάρεμτσουκ), κι αποδεικνύοντας ότι έχει δει παράξενα όνειρα έριξε στο ματς τον Θανάση Ανδρούτσο για να παίξει «δεκάρι»! Αν έμεινε το 2-2 είναι γιατί ο Λεβαδειακός δεν πίστεψε στη νίκη: όλη η αντίδραση του Ολυμπιακού ήταν μια κεφαλιά του ΕλΚαμπί που έφυγε άουτ. Ο Ολυμπιακός μετά τον Αύγουστο έχει μια νίκη, κι επειδή το πρόβλημα του είναι πολύ σύνθετο θα γράψω πιο αναλυτικά αύριο.    

Κατά τα άλλα

Το Σάββατο το βράδυ είδαμε πως υπάρχει ζωή και στην ουρά της βαθμολογίας: κάποια μάχη για την παραμονή θα γίνει και φέτος. Ο Πανσερραϊκός βρήκε το σθένος να σηκώσει κεφάλι κερδίζοντας στο Βόλο σε ένα ματς με 40 (!) τελικές προσπάθειες και που στα δέκα τελευταία λεπτά του ήταν καταπληκτικό, καθώς υπάρχουν δοκάρια (ένα για κάθε ομάδα), εκατέρωθεν χαμένες ευκαιρίες κι ένα γκολ του Βόλου που δεν μέτρησε (δίκαια) γιατί ο σκόρερ Κόντε ήταν σε θέση οφσάιντ. Το Λαμία – Αστέρας Τρίπολης δεν είχε τίποτα να θυμάσαι και το 0-0 προέκυψε χωρίς συγκινήσεις: μοναδική ευκαιρία ένα δοκάρι του Μακέδα στο 14΄. Η Λαμία δεν κερδίζει εδώ και μήνες, ο Λεωνίδας Βόκολος όμως εμφανώς την συμμάζεψε κι αν βρει γκολ θα βελτιωθεί θεαματικά και τουλάχιστον θα παλέψει για την παραμονή. Αυτές οι περί παραμονής συζητήσεις δεν αφορούν φυσικά τον Παναιτωλικό που πέρασε σαν σίφουνας και από το Περιστέρι κερδίζοντας ένα απογοητευτικό Ατρόμητο με 0-2 με τους Μαυρία και Μπουζούκη να θυμίζουν γιατί κάποτε στον ΠΑΟ τους αποκαλούσαν μεγάλες ελπίδες. Ο κόσμος που είχε πάει να υποστηρίξει την ομάδα του Αγρινίου φώναξε το όνομα του Γιάννη Πετράκη που ζει μέρες καθολικής αναγνώρισης. Που απλά άργησαν…