Η τρίτη αγωνιστική δεν έχει ντέρμπι, έχει όμως κάτι σπάνιο: οι τέσσερις διεκδικητές του τίτλου αγωνίζονται όλοι εκτός έδρας – ο ΠΑΟ στα χαρτιά, αφού με την Καλλιθέα θα παίξει απόψε στην Λεωφόρο, αλλά τυπικά κι αυτός δίνει το πρώτο του ματς μακριά από το ΟΑΚΑ. Ανοιξε το χορό ο Ολυμπιακός κερδίζοντας με 0-3 στην Λαμία. Ενώ υπάρχει απορία (στην καλύτερη των περιπτώσεων) για το πώς θα ολοκληρώσει το μεταγραφικό του παζάρι. Σας υπόσχομαι ένα κομμάτι μετά το τέλος του, όταν και θα αξιολογήσω τις μεταγραφικές κινήσεις και των τεσσάρων που διεκδικούν το πρωτάθλημα. Σήμερα θα γράψω δυο λόγια για τη νίκη του στη Λαμία και κάτι για την ιστορία του Ποντένσε. Που αν δεν κλείσει όπως πρέπει, μπορεί να γίνει πληγή.

Η επιστροφή του ΕλΚαμπί

Στη Λαμία ο Ολυμπιακός έκανε την καλύτερή του εμφάνιση φέτος κι έδειξε ότι σιγά σιγά λύνεται. Ο Μεντιλίμπαρ λέει πως η ομάδα του θα είναι έτοιμη να τρέξει όπως αυτός θέλει μετά την πρώτη διακοπή όταν και θα αρχίσουν τα ευρωπαϊκά ματς. Από ό,τι φάνηκε ο προγραμματισμός του προπονητή αποδίδει: ο Ολυμπιακός ήταν υποφερτά μέτριος στο Βόλο, είχε ένα καλό ημίχρονο (το πρώτο) με την Καλλιθέα και χθες έγινε καλύτερος κατά την διάρκεια του ματς, το οποίο κι ολοκλήρωσε εντυπωσιακά. Εύκολα είχε κερδίσει την Λαμία και στα play off πέρυσι, ενώ στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος είχε ηττηθεί πληρώνοντας ακριβά κι ένα χαμένο πέναλτι του Φορτούνη. Χθες, παρόλο που το 0-3 δημιουργεί αυτή την εντύπωση, δεν έκανε περίπατο. Του χρειάστηκε ο Τζολάκης αλλά κυρίως ο ΕλΚαμπί που όπως μας υπενθύμισε στη φάση του 0-1 μπορεί να είναι μια επίθεση μόνος του: στο 41΄ αρκούσε μια βαθιά μπαλιά του μεταμορφωμένου προς το καλύτερο αλλά ακόμα ανέτοιμου Τσικίνιο για να κάνει ο ΕλΚαμπί το 0-1 κι ενώ η Λαμία είχε αρχίσει να επισκέπτεται την περιοχή του Τζολάκη με τον καλό για ένα ημίχρονο Φουρτάδο.

Το γκολ που πέτυχε ο ΕλΚαμπί με μια «κεφαλιά-πεταχτάρι» απλοποίησε σε γενικές γραμμές το πράγμα. Η υποχρεωτική είσοδο του Κάρμο μετά τον μικροτραυματισμό του Πιρόλα έδωσε στον δεύτερο ημίχρονο μεγαλύτερη σιγουριά στα μετόπισθεν κι όταν αυτό υπάρχει και η επίθεση λειτουργεί καλύτερα. Στο 79΄ο ΕλΚαμπί κάνει το 0-2 μετά την πρώτη και ίσως μοναδική σοβαρή ενέργεια του επιπόλαιου χθες και στην άμυνα Ροντινέι και στο 81΄ ο ΕλΚαμπί δίνει στον Ζέλσον την δυνατότητα να κάνει το 0-3 - γκολ χάθηκαν κι άλλα. Ο Ζέλσον παίζει και χαίρεται και δείχνει κι ένα σπάνιο στους καιρούς μας ήθος. Στο πρώτο ημίχρονο δεν πέφτει ούτε στο 15΄ για να πάρει πέναλτι όταν ο Κορνέζος τον βρίσκει πάνω στην κίνηση, ούτε στο 31΄ για να πάρει την αποβολή του Νούνιες όταν αυτός ως τελευταίος παίκτης τον κρατά από την φανέλα. Και στις δυο περιπτώσεις υποχρεώνει τον τερματοφύλακα Κόστιτς σε σπουδαίες επεμβάσεις και μπράβο του.

Ο Ολυμπιακός είχε κι άλλα καλά νέα. Ο Στάμενιτς ως αμυντικό χαφ δίπλα στον Εσε έδειξε μια κάποια χρησιμότητα μολονότι ακόμα προτιμά το περπάτημα από το τρέξιμο. Ο Τζολάκης ήταν πολύ καλός. Ο Μασούρας σε ένα ακόμα ματς ερχόμενος από τον πάγκο βοήθησε. Δεν είδαμε βέβαια τον Βέλντε μετά το πρώτο δεκάλεπτο και με δεδομένο ότι τον ψάχναμε και στο Βόλο μια απορία για την διάφορα της απόδοσής του εντός και εκτός έδρας υπάρχει: πάντως πέρσι διαφορά στα γκολ που πέτυχε εντός και εκτός έδρας δεν υπάρχει. Και δεν είδαμε και κανένα από τα νέα παιδιά. Κι αυτό είναι ένα θέμα, διότι αν τα νέα παιδιά δεν παίζουν οι επιλογές του Μεντιλίμπαρ είναι λίγες.

Τι έγινε λάθος με τον Ποντένσε

Φυσικά θέμα είναι και τι θα γίνει μετά το τέλος της ιστορίας με τον Ποντένσε. Οσοι κάνετε τον κόπο και με διαβάζετε γνωρίζετε πως ποτέ δεν εκδήλωσα κάποιου τύπου σιγουριά ούτε για την παραμονή του Ποντένσε αλλά ούτε και για την απόκτηση του Κάρμο και του Ορτα που επίσης απασχόλησαν πολύ φέτος. Το ότι ο Ολυμπιακός κατάφερε και πήρε τον Κάρμο έστω μέσω Νότιγχαμ είναι πολύ σημαντικό και δεν κρύβω πως δεν το περίμενα. Όπως φυσικά δεν περίμενα και ότι ο Ολυμπιακός θα πλήρωνε περίπου 30 εκατ ευρώ – ίσως και παραπάνω – για να διατηρήσει την περσινή ομάδα που κατέκτησε το Conference League. Διότι πολύ απλά αυτά τα χρήματα στην Ελλάδα κανείς δεν μπορεί να τα διαθέσει - ειδικά αν δεν υπάρχουν θεαματικές πωλήσεις παίκτων που να φέρουν ζεστό χρήμα.

Σας έχω γράψει καιρό τώρα ότι ο Ολυμπιακός μπορούσε να αποκτήσει τον Ποντένσε με τους όρους του μόνο τον περασμένο Ιανουάριο. Τότε κι αυτός θα δεχόταν την πρόταση να υπογράψει ένα καλό τριετές συμβόλαιο (γιατί για αυτό ήρθε) και η Γουλβς θα τον παραχωρούσε με ένα λογικό ποσό. Ο Ποντένσε ήξερε που ήρθε. Και γνώριζε καλά ότι πέρυσι μπορεί να έχει στον Ολυμπιακό μια καλή σεζόν – αυτό που δεν είχε ποτέ στην Αγγλία. Φυσικά δεν μπορούσε να φανταστεί πως αυτή θα τελείωνε με την κατάκτηση ευρωπαϊκού τίτλου: όταν αυτό συνέβη έχει αντζέντηδες που του εξήγησαν πως μπορεί να βρει ένα συμβόλαιο της τάξης των 3 εκατ ευρώ τη σεζόν – συμβόλαιο δηλαδή που ένα χρόνο πριν δεν μπορούσε να φανταστεί. Μόνο που αυτό το συμβόλαιο δεν μπορεί (και δεν πρέπει) να του το δώσει ο Ολυμπιακός. Οση τρέλα και να υπάρχει δεν γίνεται να δώσει σε ένα παίκτη το 30% του τηλεοπτικού του συμβολαίου.

Το λάθος που έκανε ο Ολυμπιακός είναι ότι εγκλωβίστηκε σε μια ιστορία που πολύ δύσκολα θα μπορούσε να εξελιχτεί διαφορετικά. Εγώ δεν ξέρω τι προτάσεις έγιναν, τι συζητήσεις, ή αν ο παίκτης άλλαξε αξιώσεις. Αυτό που ξέρω είναι ότι αν έχεις να δώσεις 6 εκατ για αγορά παίκτη κι ένα συμβόλαιο της τάξης των 2 εκατ ευρώ βάζεις τον Ποντέσνε και τη Γουλβς μπροστά σε μια ημερομηνία στην οποία πρέπει να απαντήσουν και αν δεν δεχτούν την πρόταση πας παρακάτω. Γρήγορα όμως. Γιατί αν αρχίσουν τα πρωταθλήματα οι παίκτες που κάνουν την διαφορά έχουν ομάδες.

Άλλο είναι το πρόβλημα

Είναι πρόβλημα ο μη ερχομός του Ποντένσε; Ναι και όχι. Ναι γιατί μιλάμε για ένα παίκτη στη θέση του οποίου δύσκολα βρίσκεις κάποιον. Ωστόσο το αληθινό πρόβλημα του Ολυμπιακού δεν είναι ένας παίκτης παραπάνω: είναι ότι αν υπάρχουν δισταγμοί για τα νέα παιδιά (πόσο μάλλον αν κάποια φύγουν για να πάνε κάπου να παίξουν πιο πολύ…) το ρόστερ είναι μικρό ενόψει της νέας δοκιμασίας. Τώρα που βγήκε το πρόγραμμα των ματς στο Εuropa League η δυσκολία των επόμενων μηνών φαίνεται ξεκάθαρα. Στις 3 Οκτωβρίου ο Ολυμπιακός παίζει με την Μπράγκα: τρεις ημέρες αργότερα πηγαίνει στο ΟΑΚΑ για να αντιμετωπίσει τον Παναθηναϊκό. Στις 24 Οκτωβρίου έχει ματς με την Μάλμε: δεν θα προλάβει καλά καλά να γυρίσει από τη Σουηδία και θα βρεθεί στην Τρίπολη. Στις 7 Νοεμβρίου παίζει ένα τελικό με την Ρέιτζερς και αμέσως μετά πάει στην Τούμπα για να παίξει με τον ΠΑΟΚ. Στις 23 Νοεμβρίου υποδέχεται την ΑΕΚ ακριβώς πριν το ματς με την Στεάουα στο Βουκουρέστι. Οι δυο τελευταίες αγωνιστικές του Εuropa League προβλέπουν ένα ματς με την Πόρτο στις 23 Ιανουαρίου και ένα με την Καραμπάκ στις 30: δεν αποκλείεται σε αυτά να παίζεται η πρόκριση του στην επόμενη φάση. Σε αυτό το διάστημα παίζει με τον Αρη και τον ΠΑΟ, που ματς στην Ευρώπη δεν θα έχει από τον Δεκέμβριο γιατί δίνει λιγότερα. Αν δε, ο Ολυμπιακός περάσει τον γύρο και παίξει στα μπαράζ των 16, τρεις ημέρες μετά τον επαναληπτικό, στις 22 Φεβρουαρίου δηλαδή, υποδέχεται τον ΠΑΟΚ. Αν βγάλει με επιτυχία ένα τέτοιο πρόγραμμα, με έξι μικρούς, πρωτάρηδες και άπειρους θα μιλάμε για θαύμα μεγαλύτερο από την κατάκτηση του Conference League.
Καλός είναι ο Ποντένσε, αλλά αν ερχόταν μόνο αυτός πάλι θα ήταν απαραίτητες κάποιες προσθήκες. Ο Μεντιλίμπαρ οφείλει να ξέρει πως άλλη εβδομάδα που να έχει επτά μέρες να προετοιμάσει ένα ματς μετά την διακοπή δεν θα υπάρχει για μήνες. Καλά θα κάνει να ζητήσει παίκτες. Και δεν καταλαβαίνω γιατί δε το κάνει και μιλάει για ρούχα, ντουλάπες και άλλα πολλά…