Κάθε φορά που φτάνει το Πάσχα αναρωτιέμαι αν υπάρχει πιο παράξενη λέξη από τη λέξη «Ανάσταση» - μια λέξη σχεδόν χωρίς συνώνυμο, που θαρρείς πως υπάρχει για να της δώσει ο καθένας μας το περιεχόμενο που επιθυμεί. Τι είναι η Ανάσταση; Κάποιος μπορεί να πει ότι είναι μια χριστιανική γιορτή που στηρίζεται σε ένα θεολογικό γεγονός – η πιο μεγάλη γιορτή. Όποιος όμως μείνει μόνο σε αυτή την ερμηνεία, την αδικεί. Γιατί μιλάμε για κάτι πολύ πιο μεγάλο, πιο σημαντικό, πιο απαραίτητο στις ζωές όλων μας.

Η εκκλησία δίνει μια ερμηνεία δική της – απλή και κατανοητή ταυτόχρονα. Η Ανάσταση λέει είναι μια νίκη, η νίκη του Θεού επί του Θανάτου, η απόδειξη της απόλυτης δύναμης Του. Η Ανάσταση είναι ένας θρίαμβος που πραγματοποιείται ακριβώς την ώρα που η ψυχή του Χριστού ενωμένη με την θεϊκή Του φύση καταργεί τον θάνατο. Η Ανάσταση ουσιαστικά ξεκινά από την Μεγάλη Παρασκευή και φτάνει μέχρι την Κυριακή του Πάσχα: είναι όχι απλά μια νίκη, αλλά το χρονικό της. Και έτσι πρέπει να τη βλέπουμε: όχι ως στιγμή, αλλά ως διαδικασία που ξεκινά με την Σταύρωση. Είναι μια διαδικασία ανατροπής, μια μυστηριακή αλλαγή των δεδομένων. Μια στιγμή που απαιτεί και προκαλεί πίστη. Μια υπέρβαση.

Αν καταλήξουμε σε αυτή την ερμηνεία μπορούμε να συμφωνήσουμε και σε κάτι άλλο: ότι ως διαδικασία μπορεί να γίνει και προσωπική, να αφορά τον καθένα που αποφασίζει να σηκωθεί ακριβώς τη στιγμή που μοιάζει στο καναβάτσο - νικημένος και ανήμπορος. Νομίζω πως το περιεχόμενο της Ανάστασης το κουβαλάει εν τέλει ο καθένας μας μέσα του κι έχω την εντύπωση ότι πολλοί στη ζωή τους έχουν γνωρίσει και μοιραστεί Αναστάσεις –  η διαδικασία βοηθά και για να μετρήσουμε όσους αληθινά μας αγαπούν και όσους αληθινά αγαπάμε. Είτε ως θεατές είτε ως πρωταγωνιστές μιας Ανάστασης, γνωρίζουμε ότι η πίστη και η αγάπη είναι τα απαραίτητα συστατικά της.

Υπερβάλω; Όχι, δεν νομίζω. Ανάσταση είναι να βλέπεις κάποιο δικό σου να αφήνει πίσω του προβλήματα, που έμοιαζαν γιγάντια κι ανίκητα και να προχωράει μπροστά. Ανάσταση είναι η ελπίδα που ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά στα χειρότερα. Ανάσταση είναι η λύση που προκύπτει εκεί που αυτό μοιάζει αδύνατο. Ανάσταση είναι η στιγμή που βρίσκεις τη χαμένη σου δύναμη για να σταθείς στα πόδια σου. Ανάσταση είναι η ενέργεια που ξαφνικά φουντώνει μέσα σου, ενώ έχεις αρχίσει να αισθάνεσαι άδειος, ανήμπορος, αδύναμος. Ανάσταση είναι εκείνο το δευτερόλεπτο που ένας άνθρωπος που αγαπάς ανοίγει τα μάτια μετά από ένα δύσκολο χειρουργείο – αν ο χειρουργημένος είσαι εσύ την ώρα που επιστρέφεις, όχι μόνο ανασταίνεσαι, αλλά αισθάνεσαι και μικρός Θεός.

Η Ανάσταση είναι μια ιστορία προσωπική – η μικρή απόδειξη που μεγαλώνει την πίστη ότι κάποτε ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο φυσώντας μέσα του πνοή ζωής. Ανασταίνεσαι κάθε φορά που νοιώθεις τη δύναμη να διαψεύσεις τον ίδιο σου τον τσακισμένο εαυτό, όταν βρίσκει το κουράγιο να τον μπολιάσεις με κουράγιο. Ανασταίνεσαι κάθε φορά που δεν αφήνεις το κακό να σε νικήσει, που δεν επιτρέπεις στον εαυτό σου να τα παρατήσει, που πιάνεσαι από αυτή τη μια και μοναδική πιθανότητα, που ξαφνικά παρουσιάστηκε μπροστά σου, όταν πίστευες πως όλα τελείωσαν. Ανασταίνεσαι όταν ξαναβρίσκεις την έμπνευση να δημιουργήσεις, ακριβώς τη στιγμή που πιστεύεις πως αυτή σε εγκατέλειψε γιατί δεν της έδειξες την προσοχή που της άξιζε. Ανασταίνεσαι όταν ανακαλύπτεις πως έχεις ακόμα να κάνεις και να δώσεις πολλά κι ας νόμιζες ότι δεν κουβαλάς πλέον τίποτα. Ανασταίνεσαι όταν αρνείσαι να τα παρατήσεις, παρόλο που, η λογική ή η επιστήμη, σου λένε πως οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος σου. Ανασταίνεσαι όταν απροσδόκητα, ανεξήγητα, σχεδόν μαγικά, βρίσκεις το χαμένο σου δρόμο για να συναντηθείς με τους σωστούς ανθρώπους, αυτούς που νόμιζες ότι έχασες για πάντα.

Η Ανάσταση μπορεί να είναι κρυμμένη παντού κι αυτό είναι που πρέπει να σε κάνει να θυμάσαι την θεραπευτική της δύναμη – να ψάχνεις τα μονοπάτια της. Είναι το Φως που μπαίνει στο δωμάτιο εκείνες τις ώρες, που νόμιζες πως δεν θα ξημερώσει ποτέ. Είναι εκείνο το σκληρό βράδυ που πονούσες αφόρητα και όμως πέρασε τρομερά γρήγορα χωρίς καλά καλά το σκοτάδι του να σε αγγίξει. Είναι το χέρι που σου έδωσε να κρατηθείς κάποιος (γονιός, γιός, φίλος…),  που αληθινά σε αγαπάει και που δεν σε άφησε, μολονότι έκανες πολλά που τον πλήγωσαν. Είναι η συνειδητοποίηση ότι σταμάτησες να πονάς, ακριβώς την ώρα που είχες αρχίσει να πιστεύεις πως κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Είναι ένα φιλί γεμάτο ζωή και αγάπη, που έρχεται να σου θυμίσει ότι σου χρειάζεται κάτι πολύ λίγο για να νοιώσεις ευτυχισμένος αρκεί αυτό να είναι αληθινό. Είναι μια αγκαλιά, ζεστή και μεγάλη, που γίνεται ξαφνικά η θερμοκοιτίδα σου. Είναι η παράξενη αίσθηση πως έχεις τελικά ένα φύλακα άγγελο που σε προσέχει και στέκεται δίπλα σου για να σε βοηθήσει να πιστέψεις στον εαυτό σου – βοηθώντας να λειτουργήσεις, όχι ως μεγάλος εγωιστής, αλλά ως μαχητής της ζωής, που δεν τα παρατάει ποτέ. Είναι το γέλιο ενός μικρού παιδιού που σου θυμίζει ότι η δύναμη για ζωή είναι το μεγάλο μυστικό πίσω από κάθε ιστορία ανθρώπινης ευτυχίας.

Η Ανάσταση σου επιτρέπει τον ορισμό της να τον δώσεις εσύ και μόνο – η δική σου Ανάσταση είναι η αντίδρασή σου απέναντι σε κάθε προσωπική σου σταύρωση: απέναντι στον πόνο, στη δυσκολία, στην πίκρα, στην εγκατάλειψη, στην ήττα. Μπορεί να την έχεις ζήσει την Ανάσταση σου και να μην μπορείς να την περιγράψεις: δεν έχει καμία σημασία η περιγραφή της. Μπορεί να την περιμένεις, κι ας μην θες να το παραδεχτείς δημόσια, γιατί φοβάσαι πως η επίκληση της μπορεί να μοιάζει με στιγμή αδυναμίας – κακώς, πολύ κακώς. Όποιος σε αγαπάει πιστεύει πως θα την βρεις γιατί έχεις τη δύναμη να το κάνεις: ποτέ σου δεν έχεις σταματήσει να πιστεύεις σε αυτή κι αυτό είναι το μυστικό.      

Η Ανάσταση είναι η πίστη στο μεταφυσικό κομμάτι του ανθρώπινου εαυτού μας, αυτό που πάντα ήταν και παραμένει γοητευτικά ανεξήγητο. Το Πάσχα έρχεται να μας θυμίσει την ύπαρξή του. Όταν ευχόμαστε «Καλή Ανάσταση» ευχόμαστε στους άλλους να κουβαλάνε πάντα μέσα τους τη δύναμη για ζωή. Αυτή είναι η ευχή η δική μου…

(Βημαγκαζίνο Απρίλιος του 2019)