Μετά τον περίπατο πασαρέλα του ΠΑΟΚ στο Βόλο και την ήττα του Ολυμπιακού από τον Αρη το Σάββατο είχαμε χθες την ολοκλήρωση της αγωνιστικής. Καταγράφεται ένα ακόμα στραβοπάτημα της ΑΕΚ, η ισοπαλία της με 0-0 με την Καλλιθέα, η επιστροφή στις νίκες για τον ΠΑΟ που κέρδισε τον Πανσερραϊκό με 3-1, η θεαματική επικράτηση του Ατρομήτου επί της Λαμίας και οι ισοπαλίες των υπόλοιπων. Κυρίως η πέμπτη αγωνιστική, λίγο πριν αρχίσουν τα πολλά και συνεχόμενα ντέρμπι, επιτρέπει κάποια πρώτα συμπεράσματα.   

Τα συμπεράσματα τα κρατάω για αύριο. Ας θυμηθούμε σήμερα τι έγινε χθες.

Κέρδισε ηρεμία και χρόνο

Ο Παναθηναϊκός ήταν ελαφρά βελτιωμένος απέναντι στον Πανσερραϊκό στο άδειο ΟΑΚΑ, σε σύγκριση με όσα μας είχε δείξει στα προηγούμενα εντός έδρας παιχνίδια του με τον Αστέρα Τρίπολης και τον Λεβαδειακό και φυσικά σε σχέση με το ματς με τη Καλλιθέα στη Λεωφόρο. Ο βασικός λόγος ήταν ότι αυτή τη φορά οι παίκτες του έμοιαζαν πιο «λυμένοι» καθώς τις προηγούμενες μέρες έγιναν εννέα σερί προπονήσεις. Δεν είχε ωστόσο κάποια θεαματική εικόνα και δυσκολεύτηκε να κερδίσει ένα Πανσερραϊκό που κυρίως πλήρωσε το γεγονός ότι έμεινε από δυνάμεις στο τέλος.

Ο Αλόνσο  έστειλε στο γήπεδο μια φουλ επιθετική ομάδα με τον Ουνάι δίπλα στο Μπακασέτα και την τριάδα Τέτε – Ιωαννίδης - Πελίστρι στην επίθεση, πράγμα που σήμαινε ότι θα υπήρχαν κενοί χώροι για τον Πανσερραϊκό που έχει δείξει και σε προηγούμενα ματς ότι αυτό μπορεί να το εκμεταλλευτεί. Το πρώτο ημίχρονο θύμισε αρκετά τα προηγούμενα παιχνίδια του Παναθηναϊκού καθώς στη μεσαία γραμμή έμοιαζε να υπάρχει μόνο ο Αράο. Ο Τέτε άνοιξε το σκορ στο 10΄, ο Μπετανκούρ ισοφάρισε στο 15΄ και ο Ευάγγελου πήρε πίσω μετά από παρέμβαση του VAR ένα πέναλτι που καταλόγισε υπέρ του Παναθηναϊκού στο τελευταίο λεπτό του πρώτου ημιχρόνου, σε μια φάση δύσκολη, πλην όμως για μένα πέναλτι. Η υποψία μου βασίζεται στο γεγονός ότι η μπάλα σηκώνεται πολύ ψηλά πράγμα που μπορεί να συμβεί μόνο αν την έχει βρει ο Βαγιαννίδης με το πάνω μέρος του κεφαλιού του.   

Ο Αλόνσο ήταν περισσότερο ανήσυχος και υποψιασμένος από κάθε άλλη φορά. Όταν είδε την κούραση του Πανσερραϊκού στο δεύτερο ημίχρονο άλλαξε το σχήμα βάζοντας τον Γέρεμεγιεφ δίπλα στον Ιωαννίδη και λίγο αργότερα έκανε την κίνηση ματ χρησιμοποιώντας τον Τζούρισιτς αντί του σβηστού στο β΄ημίχρονο Πελίστρι. Δύο πρωτοβουλίες των Σέρβου και δύο σουτ από μακριά έδωσαν στον Παναθηναϊκό τη νίκη με 3-1 σε ένα ματς που χρειάστηκε και ο τερματοφύλακας Ντράγκοφσκι. Ο Αλόνσο κερδίζει χρόνο και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Τώρα ο Παναθηναϊκός έχει μπροστά του τα ματς με την ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό δηλαδή δύο δύσκολα παιχνίδια. Αλλά στα δύσκολα δείχνει ότι συμπεριφέρεται καλύτερα απ’ ό,τι σε αυτά που μοιάζουν βατά. Και στα οποία μάλλον πρέπει να συνηθίσουμε την ιδέα ότι θα βλέπουμε ένα Παναθηναϊκό που θα παράγει αλλά και θα δέχεται φάσεις: αν πρέπει να παίζει με σχήματα τόσο επιθετικά νομίζω πως δεν γίνεται αλλιώς. Αν δεν συμβεί κάτι θεαματικό, οι οπαδοί του ΠΑΟ θα δουν ωραία ματς φέτος στο ΟΑΚΑ αλλά θα χρειαστούν και χαπάκια για την πίεση.  

Η ευκαιρία της χρονιάς

Χαπάκια θα χρειαστούν και οι οπαδοί της ΑΕΚ - αλλά για κομμάτι διαφορετικούς λόγους. Στην ΑΕΚ οι μεγάλες αγωνίες είναι πριν αρχίσουν τα ματς κι αφορούν το ποιοί τελικά θα παίξουν. Οχι γιατί το ρόστερ είναι τεράστιο, αλλά γιατί οι τραυματισμοί είναι ασταμάτητοι. Στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας είδαμε μια λευκή ισοπαλία ανάμεσα στην ΑΕΚ και στην Καλλιθέα και το τελικό 0-0 αδικεί και τις δυο ομάδες. Αλλα η ΑΕΚ έφτασε στο ματς αυτό με  πάρα πολλές απουσίες κι αυτό είναι ένα μεγάλο σχεδόν ανεξήγητο πρόβλημα διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δίνει ένα ματς την εβδομάδα. Έλειψαν οι Λιβάι Γκαρσία, Γκατσίνοβιτς, Άμραμπατ, Μπρινιόλι, Ουντομπάτζιο (τραυματίες εδώ και μέρες), έμειναν εκτός ο Λιούμπισιτς και ο ΛαΜέλα που είναι οι τελευταίοι που ταλαιπωρούνται, αλλά και ο Ρότα που αρρώστησε μια μέρα πριν το ματς: στη θέση του δεξιού μπακ χρησιμοποιήθηκε ο Πινέδα - πράγμα που πάντως έχουμε ξαναδεί - ενώ σαν να μην έφταναν αυτά η ΑΕΚ έχασε και τον Μουκουντί που στο 40΄πόνεσε κι έγινε αλλαγή με τον Κάλενς. Απουσίες είχε η ΑΕΚ και με το Βόλο και κέρδισε εύκολα, αλλά κάτι ανάλογο δεν μπορούσε να γίνει και στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Πρώτον γιατί η Καλλιθέα είναι καλύτερη ομάδα από τον Βόλο και δεύτερον γιατί όσο μεγάλο κι αν είναι το ρόστερ της ΑΕΚ δεν είναι δυνατόν να χάνει τρεις και τέσσερις παίκτες από ματς σε ματς χωρίς να επηρεάζεται η συνοχή της. Η ενδεκάδα που εμφανίστηκε την πέμπτη μόλις αγωνιστική (και με την ΑΕΚ να έχει αποχαιρετήσει την Ευρώπη από τον Αύγουστο) ήταν πειραματική. Στην άμυνα ξεκίνησαν ο Πινέδα, ο Πήλιος, ο Βίντα κι ο Μουκουντί, στα χαφ η τριάδα Σιμάνσκι – Περέιρα – Μάνταλος και στην επίθεση οι Κοϊτά – Πιερό – Ελίασον: όλοι αυτοί δεν ξέρω αν έχουν παίξει μαζί σε διπλό προπόνησης. Ο Αλμέιδα έχοντας ένα τεράστιο ρόστερ στη διάθεσή του είχε και την δυνατότητα να κάνει αλλαγές και τις έκανε αλλά δεν έγινε πολύ καλύτερη. Προσωπικά δεν κατάλαβα το γιατί της εξόδου του Κοϊτά, ενώ είδα ένα καλό Φερνάντεζ και ένα μάλλον «σκουριασμένο» Τζούμπερ. Χρησιμοποιήθηκε και ο Τσιλούλης που δεν θυμάμαι να είχε παίξει σε φιλικό προετοιμασίας.   

Η ΑΕΚ είχε βέβαια ευκαιρίες και με τον Πιερό και με τον Ελίασον και με τον Κοϊτά, ο τερματοφύλακας της γηπεδούχου Μπαραγκάν ήταν από τους καλύτερους του ματς, αλλά κινδύνεψε και σοβαρά: ο Μουτίνιο στο 74΄έχασε ένα γκολ που δεν χάνεται γιατί δεν βρήκε την μπάλα όπως θα πρεπε απέναντι από τον Στρακόσια και ο τερματοφύλακας της ΑΕΚ σταμάτησε τον Σοϊρι στο 89΄. Η Καλλιθέα που δεν έχει νίκη στο πρωτάθλημα ήταν πάλι εξαιρετική και η έμπνευση του κόουτς Ντονάτι να παίξει με ένα κινητικό και γρήγορο φορ, τον Τζιάνι, αντί με τον βαρύ Ουντρίκις, αιφνιδίασε την αργή άμυνα της ΑΕΚ.  

Το τελικό αποτέλεσμα είναι δίκαιο, κυρίως γιατί θα μπορούσαν να κερδίσουν και οι δυο.      

Ο Ατρόμητος ανεβαίνει

Παρακολουθούμε ένα πρωτάθλημα στο οποίο ήταν δεδομένο πριν αυτό άρχισε ότι η νίκες θα ήταν πολύ δύσκολες ειδικά για τους μικρομεσαίους. Στην πρεμιέρα του στον πάγκο του Αστέρα ο Κλοντ Μακελελέ δεν κατάφερε να οδηγήσει τον Αστέρα σε νίκη κόντρα στον Παναιτωλικό - μολονότι η ομάδα του προηγήθηκε με γκολ του Γιαμπλόνσκι, ο Λομόνακο ισοφάρισε για τους γηπεδούχους που δεν εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός ότι έπαιξαν με παίκτη παραπάνω για μισή ώρα περίπου: είχαν πάντως ένα δοκάρι με σουτ του Λιάβα. Ο Λεβαδειακός είχε φτάσει πάρα πολύ κοντά στο να πανηγυρίσει το τρίποντο στο ματς με τον ΟΦΗ γιατί στο ξεκίνημα του δευτέρου ημίχρονου ο Μπάλτσι πέτυχε το ωραιότερο γκολ της αγωνιστικής. Αλλά κανένα παιχνίδι δεν τελειώνει πριν σφυρίξει ο διαιτητής και ο Λαμπρόπουλος που διανύει περίοδο ρέντας στο 95’ ισοφάρισε: θυμίζω ότι έχει σκοράρει και εναντίον του Άρη μια εβδομάδα πριν. Ο ΟΦΗ έκανε μόλις δυο ευκαιρίες και πήρε ένα βαθμό χρυσάφι. Σε ένα τέτοιο πρωτάθλημα, όπου κάθε νίκη έχει τεράστια αξία ο Ατρόμητος που απέναντι στη Λαμία πήρε την δεύτερη στη σειρά με το επιβλητικό 4-2, βελτίωσε την βαθμολογία του και δείχνει σιγά-σιγά την ποιότητα του. Ουδεμία έκπληξη. Παίκτες όπως ο Καρλίτος, ο Γουάρντα κι ο Φαν Φερτ δεν υπάρχουν σε πολλές ελληνικές ομάδες. Την Κυριακή ο Πάμπλο Γκαρσία θα πάει στο Καραϊσκάκη για να δείξει απέναντι στον Ολυμπιακό την πρόοδο της ομάδας του.