Για να είμαι ειλικρινής αυτό που κυρίως θα μου μείνει μετά το ντέρμπι ΑΕΚ – Ολυμπιακός 0-1 είναι μια σπάνια δήλωση του προπονητή του Ολυμπιακού Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ που αυθόρμητα στο τέλος του ματς είπε για τον προπονητή της ΑΕΚ Ματίας Αλμέιδα το εξής: «πάντα μια ομάδα που παίζει με ένα δεδομένο τρόπο παιγνιδιού και τον απαρνιέται, κάνει τελικά κακό στον εαυτό της».  Ο Βάσκος που είναι ευγενικός όσο και αφθόρμητος στην συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε το ανασκεύασε κομμάτι από σεβασμό στον συνάδερφο του. Όμως το είπε. Και η δήλωση αυτή εξηγεί με τον καλύτερο τρόπο το πάθημα της ΑΕΚ την Κυριακή το βράδυ.

Τετάρτη – Κυριακή αλλιώς

Η ΑΕΚ ερχόταν όντως από δυο βαριές ήττες από τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη. Υπήρχε είναι αλήθεια αρκετή περιέργεια για το τι θα κάνει η ΑΕΚ και ο Αλμέιδα στο ματς της Κυριακής. Η απόφαση του προπονητή της ΑΕΚ ομολογώ ότι προσωπικά με εξέπληξε. Ο Αλμέιδα διαλέξει αυτή τη φορά να παρουσιάσει μια ομάδα που σκοπός της ήταν να μην παίξει ποδόσφαιρο, με αντάλλαγμα το να μην ηττηθεί. Ποιο είναι το πρόβλημα; Ότι χρειαζόταν τη νίκη για να πάρει πρωτιά στην βαθμολογία και να μεγαλώσει τις πιθανότητές της να κερδίσει το πρωτάθλημα. Αλλά είχε και μια τρομερή ευκαιρία να δείξει αμέσως την αντίδρασή της και τον πρωταθληματικό χαρακτήρα της: μια νίκη της με τον Ολυμπιακό, δια μέσου μιας καλής εμφάνισης, θα έδειχνε πως έχει μέταλλο να ξεπεράσει κάθε πρόβλημα – πως είναι δηλαδή ως ομάδα έτοιμη για όλα, ακόμα και για τα χειρότερα. Αλλά αντί να τολμήσει απλά τρόμαξε.  

Όταν μια μεγάλη ομάδα εμφανίζεται σε ένα τέτοιο είδους παιχνίδια με σκοπό απλώς να μη χάσει απο τον αντίπαλό της, η εικόνα της είναι για μένα μια εικόνα θλίψης. Κάτι που δεν ταιριάζει σε μεγάλη ομάδα – ανεξάρτητα από το όποιο αποτέλεσμα. Το οποίο όταν αυτοευνουχίζεσαι δεν το παίρνεις κιόλας.  

Δεν είναι όλα ίδια, αλλά...

Η ΑΕΚ έπαιξε και έχασε άσχημα και τα δύο προηγούμενα παιχνίδια με τον Ολυμπιακό στο πρωτάθλημα και το κύπελλο. Όμως αυτό το παιχνίδι είχε τουλάχιστον δύο διαφορές από τα προηγούμενα. Η πρώτη ήταν ότι γινόταν στο κατάμεστο γήπεδο της ΑΕΚ και αυτό από μόνο του θα έπρεπε να είναι για την Ενωση ένα αβαντάζ. Η δεύτερη διαφορά είναι ότι ο κόσμος της ΑΕΚ περιμένει να δει μια πραγματική αντίδραση με τα άσχημα δύο προηγούμενα παιχνίδια. Τι είδε; Μια τρομερά φοβισμένη ομάδα Που με την γενικότερη συμπεριφορά της έδειξε ότι δεν αξίζει τον τίτλο. Και αυτό είναι χειρότερο από την ήττα.

Χωρίς πιθανότητα να σκοράρει

Υπάρχει κόσμος που πιστεύει ότι μια ομάδα μπορεί να αλλάζει τακτική συμπεριφορά ανάλογα με τον αντίπαλο ή και με το ίδιο το παιχνίδι. Δεν είναι έτσι απλό. Μια ομάδα μπορεί να μαζεύεται λίγο πιο πίσω όταν οι περιστάσεις το απαιτούν, όταν δηλαδή είναι απαραίτητο να ρίξει λίγο μεγαλύτερο βάρος στην άμυνα. Δεν μπορεί όμως από Τετάρτη και Κυριακή  να αλλάζει τόσο πολύ ώστε να γίνεται αγνώριστη. Η ΑΕΚ κόντρα στον Ολυμπιακό αγωνίστηκε με τρία στόπερ, πράγμα που στην περίοδο που έχει προπονητή τον Αλμέιδα είχε κάνει τρία χρόνια πριν στο ξεκίνημα της δουλειάς του Αργεντινού προπονητής στην Ελλάδα - τελευταία φορά σε ένα παιγνίδι με τον Βόλο στην Ριζούπολη που είχε χάσει. Από το επόμενο ματς εκείνης της σεζόν (κόντρα στον Παναιτωλικό και τον τραυματισμό του Τζαβέλα) τρεις στόπερ και μάλιστα με αποστολές μαν του μαν δεν έχουν ξαναϋπάρξει!  Όμως δεν ήταν μόνο η σύσταση της άμυνας της το πρόβλημα. Έτσι όπως αγωνιζόταν, με τις βαθιές μπαλιές όλων στον πανύψηλος φόρ της Πιέρο δεν υπήρχε καμία πιθανότητα να γίνει επικίνδυνη διότι κοντά στον σέντερφόρ δεν υπήρχε κάνεις. Η ΑΕΚ έχει τελειώσει το παιχνίδι, ένα παιχνίδι που επαναλαμβάνω πως έπρεπε να κερδίσει, χωρίς τελική προσπάθεια στην εστία του Τζολάκη: η καλύτερη της ευκαιρία ήταν μια προσπάθεια του στόπερ Μουκουντί να σκοράρει με ψαλίδι(!) πράγμα που θα μπορούσε να συμβεί αλλά μόνο σε κόμικς. Η ΑΕΚ εμφανίστηκε τρομαγμένη από τα προηγούμενα με νοοτροπία και πρακτικές μικρής ομάδας και όχι υποψήφιας πρωταθλήτριας. Μπορούσε φυσικά να παίξει με τρια στόπερ, αλλά αν το έκανε θα ήταν πιο λογικό στην γραμμή της άμυνας να υπήρχε ο Σιμάνσκι που θα γινόταν χαφ στη φάση κατοχής μπάλας. Αλλά δεν είδαμε ούτε καν αυτό.

Μια ενδεκάδα που δεν είδαμε

Τι έπρεπε να κάνει η ΑΕΚ;. Να παίξει το ποδόσφαιρο της με ποδοσφαιριστές που θα μπορούσαν να υπηρετήσουν το πλάνο καλύτερα. Έτσι κάνουν οι μεγάλες ομάδες. Ακούω να λέγεται ότι η ΑΕΚ δεν θα μπορούσε να παίξει διαφορετικά δηλαδή να είναι συνεπής απέναντι σε αυτό που είναι ο εφετινός τρόπος της παιχνιδιού της. Διαφωνώ αλλά αν αυτό ισχύει το πρόβλημα της είναι ακόμα μεγαλύτερο. Αν η ΑΕΚ για έχει ρεαλιστικές ελπίδες να κερδίσει το πρωτάθλημα (ή έστω μια φορά τον Ολυμπιακό) έπρεπε να παίζει σκληρά και μαζεμένα στα μετόπισθεν, ελπίζοντας με κάποιο μαγικό τρόπο να βρει ένα γκολ σε μία φάση, τότε θα έπρεπε να έχει άλλους παίκτες και ενδεχομένως κι έναν άλλον προπονητή. Ο Αλμέιδα δεν έχει δείξει ότι κατέχει την τέχνη της καταστροφής. Ή μάλλον όπως είπε στο τέλος ο Μεντιλίμπαρ μας έδειξε ότι κατέχει την τέχνη της καταστροφής της ίδιας της ομάδας του. Η ΑΕΚ έχει επί της ουσίας την δεδομένη στιγμή μια ενδεκάδα που μπορεί να αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό παίζοντας. Εχει μια άμυνα συγκεκριμένη (Ρότα, Χατζισαφί, Βίντα, Μουκουντί ή Μίτογλου), μπορεί να παίξει με τρια κανονικά χαφ (Σιμάνσκι, Πινέδα, Λιούμπισιτς) και θα πρεπε για να είναι καλυμμένη να έχει στα πλάγια του Πιερό τους Ελίασιον - Γκατσίνοβιτς. Δεν την είδαμε ποτέ.  

Υπεύθυνος μόνο για αυτά

Η περίπτωση του Αλμέιδα είναι ενδιαφέρουσα. Φέτος κατηγορήθηκε για πολλά για τα οποία δεν ευθύνεται. Για τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό πχ. Δεν έφταιγε καλοκαιριάτικα αυτός αν η ομάδα του δέχτηκε από την Νόα ένα γκολ από ελεύθερο (!) του αντίπαλου τερματοφύλακα.  Δεν έφταιγε επίσης ο Αλμέιδα όταν η ΑΕΚ δεν κέρδισε στο γήπεδο της ομάδες, όπως η Λαμία και ο Λεβαδειακός σπαταλώντας δεκάδες ευκαιρίες. Ο Αλμέιδα είναι υπεύθυνος όμως για την κάκιστη προετοιμασία δυο παιχνιδιών με τον Ολυμπιακό που σε τέσσερις μέρες μοιάζει να έκριναν δύο τίτλους. Αλλά ποιος να του το πει;  Η ΑΕΚ λειτουργεί φανερά χωρίς εσωτερική ιεραρχία: ο τεχνικός διευθυντής Χαβιέ Ριμπάλτα δεν μοιάζει να παίζει κανένα ρόλο, ο Ράντεκ Κουχάρσκι κανείς δεν καταλαβαίνει γιατί πληρώνεται,  κι ο ιδιοκτήτης κ. Μάριος Ηλιόπουλος μοιάζει πελαγωμένος! Την Κυριακή το βράδυ ο Ηλιόπουλος έμεινε μέχρι αργά στην σουίτα για να γλιτώσει αποδοκιμασίες. Γιατί ο κόσμος τα είχε μαζί του; Γιατί προφανώς όλοι φοβούνται την άγνοια του. Ο Ηλιόπουλος βγάζει λόγους φωνάζοντας συνθήματα υπέρ της ΑΕΚ, αλλά δεν έχει πείσει ακόμα ότι μπορεί να διαχειριστεί κρίσεις. Έτσι ο κόσμος της ΑΕΚ αφήνει τον Αλμέιδα εκτός του κάδρου της κριτικής από φόβο μήπως εμφανιστεί σε περίπτωση απόλυσης του κάποιος χειρότερος. Είναι κατανοητό. Αλλά να έχεις τον Αλμέιδα σε μια ομάδα κι αυτή ομάδα να μην θυμίζει σε τίποτα μια ομάδα του Αλμέιδα, είναι συνταγή καταστροφής.

Ο καλός ο Ματίας έχει φέτος μια δύσκολη χρονιά. Είδε συνεργάτες του να εξαφανίζονται από την καθημερινότητα της ΑΕΚ. Βρέθηκε στην αρχή της χρονιάς με 35 παίκτες και του πήρε καιρό να ξεκαθαρίσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. Όμως αυτό που μοιάζει περισσότερο ανησυχητικό είναι ότι μετά από τρία χρόνια στην Ελλάδα απέκτησε τα κουσούρια μας. Έγινε ανασφαλής και μοιάζει να πιστεύει ότι η αξιοπρεπής ήττα  από τον Ολυμπιακό μπορεί να είναι καλό αποτέλεσμα. Ποτέ δεν είναι καλό αποτέλεσμα για μια ομάδα που διεκδικεί το πρωτάθλημα. Η ΑΕΚ έχει ακόμα στόχους, αλλά θα πρέπει ο προπονητής της να ακούσει τον Μεντιλίμπαρ. Γιατί ο παλιός είναι αλλιώς...