Μετά τον αιφνιδιαστικό χωρισμό της ΑΕΚ με τον Βλάνταν Μολόγεβιτς η πρώτη αυθόρμητη ερώτηση όλων ήταν τι έγινε ξαφνικά: από πουθενά δεν προέκυπτε ότι στην Ενωση υπήρχε θέμα προπονητή μετά την νίκη της ομάδας στο Αγρίνιο. Η δήλωση του Βλάνταν Μιλόγεβιτς και η ανακοίνωση της ΑΕΚ θα μπορούσαν να είναι γραμμένες απο τον ίδιο άνθρωπο – κάποιον δηλαδή που δεν θέλει να γίνει γνωστό τι έχει συμβεί. Ο Μιολόγεβιτς μίλησε για «κοινή επιθυμία», η ΑΕΚ απάντησε «καλή επιτυχία στη συνέχεια» και το μυστήριο μεγάλωσε καθώς προστέθηκαν στα ρεπορτάζ πληροφορίες για πρόταση που δέχτηκε ο προπονητής από την Σαουδική Αραβία «που δεν μπορούσε να αρνηθεί» κτλ. Δεν ήθελα να γράψω τίποτα για τον συγκεκριμένο χωρισμό, που μοιάζει συναινετικός. Είχα ετοιμάσει ένα κειμενάκι για τον αυριανό τελικό του UEFA Nations League και άλλες παράξενες ποδοσφαιρικές διοργανώσεις και την ιστορία τους: μάλλον θα το ανεβάσω αργότερα. Αν αποφάσισα να αφιερώσω ένα σημείωμα στο αντίο του «Μίλο» είναι γιατί μου αρέσουν τα μυστήρια. Αλλά και γιατί θεωρώ την ιστορία διδακτική για το πώς αντιμετωπίζονται οι προπονητές στην Ελλάδα.       

Δεν έγιναν όλα σε ένα βράδυ

Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Πρώτα από όλα είναι αδύνατο ό,τι έχει συμβεί να συμβεί σε ένα βράδυ – δηλαδή το βράδυ της Παρασκευής. Η ιστορία ότι ο Μιλόγεβιτς δέχτηκε μια πρόταση από τη Σαουδική Αραβία, πήγε στην ΑΕΚ, είπε ότι είναι κρίμα να τη χάσει, του είπαν έχεις δίκιο και τον αποχαιρέτησαν, δεν γίνεται πιστευτή ούτε κι αν όλοι οι εμπλεκόμενοι ορκιστούν στο Ευαγγέλιο να τους κάψει ο Θεός αν λένε ψέματα. Αν υποθέσουμε ότι όντως υπάρχει μια μεγάλη πρόταση για τον Μίλο από την Σαουδική Αραβία (πράγμα που αν είναι αλήθεια θα φανεί σε λίγες μέρες ή ώρες) αυτή την πρόταση ο κόουτς την έχει μέρες τώρα στα χέρια του. Σίγουρα έχει ενημερώσει την ΑΕΚ για αυτή, ίσως έγινε μια κάποια προσπάθεια να τον μεταπείσουν κι όταν εντοπίστηκε ο αντικαταστάτης του τον αποχαιρέτησαν. Η άλλη περίπτωση είναι η ΑΕΚ, δηλαδή ο Δημήτρης Μελισσανίδης, να έχει αποφασίσει μέρες τώρα την αντικατάστασή του και χθες να τον φώναξαν και να του την ανακοίνωσαν – και σε αυτή την περίπτωση ο αντικαταστάτης λογικά είναι έτοιμος. Τρίτη περίπτωση δεν υπάρχει.

Τα δυο ενδεχόμενα  

Αφού νομίζω ξεκαθαρίσαμε το πράγμα ας δούμε τώρα γιατί έγινε ό,τι έγινε. Αν ο Μιλόγεβιτς έχει αυτή την περίφημη πρόταση, τότε την έχει ή γιατί την έψαξε ή γιατί όποιος του την έκανε γνώριζε (από τον ίδιο…) ότι μπορεί να γίνει δεκτή. Τα δυο ενδεχόμενα δεν έχουν και μεγάλη διαφορά: και στη μία και στην άλλη περίπτωση (είτε ψάχτηκε για δουλειά ο Μίλο, είτε τον έψαξαν και είπε «ναι το συζητάω») ο κόουτς είχε καταλάβει ότι οι μέρες του στην ΑΕΚ ήταν μετρημένες και πρόλαβε τις εξελίξεις. «Εφυγε πριν τον φύγουν» που λένε και στη γλώσσα του ποδοσφαίρου και αν μάλιστα το έκανε έχοντας εξασφαλίσει και την επόμενη δουλειά του μπράβο του. Αλλά γιατί να φύγει ένας προπονητής που τον Ιούλιο δήλωνε ότι «η ΑΕΚ είναι ένα βήμα μπροστά στην καριέρα του και ότι στην ΑΕΚ υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να γίνει κάτι σπουδαίο;». Αλλάξαν οι προϋποθέσεις; Πότε;  

Ο Μιλόγεβιτς είναι και δεν είναι ξένος προπονητής. Είναι Σέρβος και στον Ερυθρό Αστέρα έχει κάνει την καλύτερη δουλειά του, αλλά έχει παίξει μπάλα στην Ελλάδα, έχει δουλέψει ως προπονητής στον Πανιώνιο κι έχει στην Αθήνα ένα σωρό φίλους: με άλλα λόγια ξέρει πολύ καλά την πραγματικότητά μας. Μετά τον αποκλεισμό της ΑΕΚ από τη Βελέζ νομίζω δεν είχε λόγο για καμία απολύτως μεταγραφή: δεν απολύθηκε τότε, αλλά κατά κάποιο τρόπο έπαψε και να είναι σημαντικός στο οργανόγραμμα. Μετά την ισοπαλία με τον ΟΦΗ, και μολονότι η ΑΕΚ τα είχε επισήμως με τους διαιτητές του ματς, του ζητήθηκαν ευθύνες για το πώς ένα άνετο 0-3 έγινε 3-3 σε δεκαπέντε λεπτά. Μετά την ήττα από τον ΠΑΟΚ κατάλαβε ότι στο επόμενο στραβοπάτημα θα την πλήρωνε. Και προφανώς στο μυαλό του η ΑΕΚ ως ομάδα είναι ακόμα πολλή καινούργια και πολλή άγουρη για να μην στραβοπατήσει πάλι κάπου.

Νομίζω είναι απλό: βλέποντας ότι η «περίφημη στήριξη για να δημιουργηθεί μια ομάδα» είναι μια εξαγγελία κενή από περιεχόμενο (στήριξη ενδεχομένως να υπάρχει σε κάποιους νεοφερμένους παίκτες – όχι πάντως στον ίδιο), ο Μίλο βγήκε στην αγορά και μάλιστα το έκανε και χωρίς να το πάρει είδηση κανείς. Αν βέβαια οι προτάσεις των Αράβων υπάρχουν και δεν τον έδιωξε ο Μελισσανίδης. Περίπου σε χρόνο ρεκόρ.

Κανένας έρωτας εξ αρχής   

Είναι παράξενο να τον έχει διώξει συναινετικά; Όχι φυσικά. Πριν λίγες μέρες είχα γράψει ένα κομμάτι με τίτλο «τι είχες ΑΕΚ, τι είχα πάντα» και το πρόβλεπα. Ο αποκλεισμός από τους ομίλους του UEFA Conference League δημιούργησε ένα μεγάλο τραύμα, αλλά το πιο σημαντικό ίσως στην ιστορία είναι ότι δεν υπήρξε κανένας απολύτως έρωτας εξ αρχής. Ο Μελισσανίδης ήθελε το καλοκαίρι τον Ρασβάν Λουτσέσκου: φαντάζομαι τα νεύρα του όταν μετά το ΠΑΟΚ – ΑΕΚ (2-0) διάβαζε ότι ο Ρουμάνος έκανε ματ στον προπονητή της ΑΕΚ κτλ. Μετά θέλησε να φέρει τον Σεργκέι Ρεμπρόφ για να κάνει μια θεαματική ρελάνς – στον Μιλόγεβιτς «κατέληξε». Αν δεν υπάρξει έρωτας με την πρώτη ματιά πρέπει να τον φέρουν τα αποτελέσματα κι αυτά δεν ήταν σπουδαία – η ΑΕΚ θέλει το πρωτάθλημα κι όλα τα άλλα (τα περί δημιουργίας ομάδας κτλ) είναι για τον Μελισσανίδη άγνωστες λέξεις. Θυμίζω επίσης ότι είναι παλιά η συνήθεια να απολύονται προπονητές κάτι μέρες μετά από ένα ασυγχώρητο από το αφεντικό αποτέλεσμα. Ο Κετσπάγια έφυγε μετά από νίκη με την ΑΕΛ, όχι μετά την ήττα από τον Ολυμπιακό. Ο Καρέρα επίσης έφυγε όταν προηγουμένως είχε υπάρξει δημόσια στήριξη για την ισοπαλία με τον Ολυμπιακο στο ΟΑΚΑ. Αν ο Μελισσανίδης έδιωξε τον Μιλόσεβιτς αυτό το αποφάσισε μετά το ματς με τον ΠΑΟΚ. Όχι χθες.

Η μεγάλη εικόνα

Πάμε τώρα στη μεγάλη εικόνα. Αν ο Μίλο ζήτησε να φύγει είναι τρομερό ότι ένας επαγγελματίας προπονητής νοιώθει τέτοια ανασφάλεια που ψάχνεται για την επόμενη δουλειά του, ενώ έχει ένα κανονικότατο συμβόλαιο και βρισκόμαστε μόλις ένα μήνα μετά την έναρξη του πρωταθλήματος: αν διοικούσα την ΑΕ αυτό θα με προβλημάτιζε, όχι ως απόφαση του Μιλόγεβιτς, αλλά ως συνθήκη δουλειάς του επόμενου προπονητή. Από την άλλη, αν ο Σέρβος έφυγε γιατί στην ΑΕΚ δεν τον πίστευαν πια, είναι επίσης ανησυχητικό το πόσο ελάχιστα μοιάζουν να εκτιμούν στην διοίκηση της Ενωσης το ρόλο του προπονητή – ανησυχητικό και για τον επόμενο.

Διαβάζω ότι στην ΑΕΚ προβληματίζονται για το αν θα ψάξουν λέει ένα μεγάλο όνομα ή αν θα δώσουν την ομάδα σε κάποιον που ξέρει την ελληνική πραγματικότητα όπως ο Γιαννίκης κτλ. Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι μάλλον δεν θεωρούν τον προπονητή ιδιαιτέρως απαραίτητο εξάρτημα της μηχανής – αλλά αυτό το ‘ξερα. Το καινούργιο είναι πως κι ο κόσμος πλέον έχει προσαρμοστεί στη λογική αυτή: τα πιο ωραία αστεία για επιστροφή του Χιμένεθ π.χ τα λένε οπαδοί της ΑΕΚ. Τι άλλο λένε; Πως όποιος και να ρθει, κάποια στιγμή θα φύγει και θα περάσει ο επόμενος. Λες κι αυτό είναι νομοτελειακό και υποχρεωτικό, ενώ είναι σε κάθε περίπτωση λάθος…