Ο Ολυμπιακός του μπάσκετ ταξίδεψε στην Ισπανία με πολλές απουσίες, αφού του έλειπαν οι διεθνείς που αυτή τη φορά πήγαν να βοηθήσουν τις εθνικές ομάδες. Τα παιγνίδια με τη Μάλαγα και τη Ρεάλ Μαδρίτης είχαν χαρακτήρα σκληρών προπονήσεων για τους εναπομείναντες – δεν ήταν κανονικά ματς. Κι όμως έφταναν αυτά τα εντελώς ασήμαντα παιγνίδια για να αρχίσουν πολλοί να ρωτάνε τι θα γίνει με τον Χάρις, ποιος είναι ο Τσάπμαν, τι έκανε ο Σπανούλης κτλ. Ο κόσμος του Ολυμπιακού έχει ανάγκη να ξαναβρεί μια ομάδα που πέρυσι στο τέλος της σεζόν ένοιωσε κομμάτι ότι την έχασε κι όχι γιατί δεν κέρδισε το πρωτάθλημα. Η αίσθηση του τέλους ξεκίνησε ακριβώς πριν τα ματς με τη Ζαλγκίρις για την Ευρωλίγκα – ίσως και μετά τον χαμένο τελικό με την ΑΕΚ στο κύπελλο. Κάπου εκεί γεννήθηκε η βεβαιότητα ότι η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου είχε κάνει τον κύκλο της, γιατί δεν είχε προοπτική. Και η έλλειψη προοπτικής είχε κάνει αρκετό κόσμο να απομακρυνθεί: οι οπαδοί για να συμπαραστέκονται και να περιμένουν, χρειάζεται να πιστεύουν. Η πίστη και όχι η αγάπη είχε εξαντληθεί.

Τι λέει ο ίδιος

Με ρωτήσαν πολλοί φίλοι εδώ όλο το καλοκαίρι τι περιμένω από τον Ντέιβιντ Μπλατ, πως τον βλέπω, τι γνώμη έχω για τις μεταγραφές που έγιναν, για τη φυγή του Παπαπέτρου, για τις αλλαγές των ξένων κτλ. Η απάντησή μου είναι ότι δεν έχω γνώμη: περιμένω να δω. Στο μεταξύ παρακολουθούσα όλο το καλοκαίρι τι έλεγε ο Μπλατ τις λίγες φορές που μιλούσε.  

Πάντα μου αρέσει να λέω ότι πρέπει να μάθουμε να προσέχουμε τι λένε οι πρωταγωνιστές – ειδικά άνθρωποι που δεν μασάνε τα λόγια τους και έχουν διάθεση να εξηγήσουν τα θέλω τους. Στα μέσα Ιουλίου ο Μπλάτ έδωσε μια συνέντευξη σε μια ρωσική εφημερίδα – ίσως την πιο μεγάλη που έχει δώσει. Από αυτή κράτησα δυο απαντήσεις του, που καλό είναι να τις έχουμε στα υπόψην μας τη νέα σεζόν: «Ομάδες όπως ο Ολυμπιακός, η ΤΣΣΚΑ, η Μακάμπι, η Ρεάλ και η Φενέρμπαχτσε χτίζουν πάντα ομάδες για να κατακτήσουν όλες τις διοργανώσεις στις οποίες παίρνουν μέρος. Δεν έχει νόημα να μιλήσουμε για κάποιον συγκεκριμένο στόχο. Θα προσπαθήσουμε να γίνουμε η καλύτερη δυνατή εκδοχή των εαυτών μας. Νομίζω πως θα έχω την ευκαιρία να φτιάξω μία καλή ομάδα» είπε όταν τον ρώτησαν ποιος είναι ο στόχος του για φέτος. «Ο Ολυμπιακός έχει εξαιρετική βάση γηγενών παικτών. Από τους ξένους αποφασίσαμε να κρατήσουμε δύο, τον Μιλουτίνοβ και τον Στρέλνιεκς. Τώρα βρισκόμαστε στο στάδιο που δημιουργούμε το δεύτερο μέρος της ομάδας και έχουμε ήδη υπογράψει τον Σάσα Βεζένκοφ και τον Αξέλ Τουπάν. Το πλάνο μας είναι να φτιάξουμε μια πιο νεανική, πιο γρήγορη ομάδα που θα παίζει μοντέρνο μπάσκετ. Πέρυσι, κατά τη γνώμη μου, από την ομάδα έλειπαν οι σουτέρ, που μπορούσαν να απειλήσουν το αντίπαλο καλάθι από μακρινή απόσταση: υπήρχε μια έλλειψη επιθετικής αξιοπιστίας, μολονότι ο Ολυμπιακός έκανε και σπουδαία επιθετικά παιγνίδια. Πολλές φορές έμοιαζε χωρίς λύσεις τη στιγμή που τις είχε ανάγκη ίσως γιατί έλειπαν οι παίκτες που τολμούσαν. Ο σκοπός μας λοιπόν ήταν να βρούμε τέτοιους παίκτες» είχε δηλώσει. Οι μετέπειτα μεταγραφές έγιναν με βάση αυτό το σχέδιο: ο Γκος εγγυάται περισσότερη δημιουργία, ο Τίμα και ο Βεζένκοφ πρέπει να δώσουν τα σουτ, ο Τουπάν να δείξει ότι με ένα προπονητή που τον πιστεύει δεν είναι ρολίστας. Όμως συνολικά η ομάδα πρέπει να μάθει να παίζει πιο πολύ με παίκτες που παίρνουν πρωτοβουλίες– να δούμε αν θα τα καταφέρει.   

Οι δυο απαντήσεις πάντως οριοθέτησαν για μένα προτεραιότητες και στόχους. Με την πρώτη απάντησή του ο Μπλατ εξήγησε ποιο είναι το σχέδιό του: όχι οι τίτλοι και οι κούπες, αλλά πρώτα από όλα να παίξει η ομάδα του καλό μπάσκετ – το μπάσκετ που αυτός θέλει. Με τη δεύτερη απάντηση εξήγησε τι θέλει να βρει, ποιο πρόβλημα πρέπει να διορθώσει και πως θα κάνει τον Ολυμπιακό καλύτερο. Μένει να δούμε πως αυτό που έχει στο μυαλό του θα το καταφέρει. Σίγουρα χρειάζεται υπομονή.

Όλα από την αρχή

Οι Αγγελόπουλοι έκαναν κατά τη γνώμη μου την καλύτερη επιλογή με τον Μπλατ, όχι γιατί διάλεξαν κάποιον που στην καριέρα του έχει κάνει διάφορα θαύματα, αλλά γιατί ποντάρουν σε ένα προπονητή που θα προσπαθήσει να τα κάνει όλα από την αρχή. Η στήριξη του Σφαιρόπουλου υπήρξε τεράστια και υποδειγματική. Στη διάρκεια της παρουσίας του στον Ολυμπιακό ο Σφαιρόπουλος είχε τη δυνατότητα να βάλει στην ομάδα τη σφραγίδα του, όχι ως απλός διαχειριστής των χρημάτων του μπάτζετ, αλλά ως αφεντικό: ούτε η διοίκηση, ούτε η ομάδα δεν αμφισβήτησαν ποτέ τους την κεντρική του ιδέα για το μπάσκετ κι αυτό είναι νομίζω για ένα προπονητή το σπουδαιότερο. Κάτι ανάλογο πρέπει να γίνει και με τον Μπλατ. Ο άνθρωπος πρέπει να έχει στη διάθεσή του το χρόνο για να στήσει το δικό του εργαστήρι στο ΣΕΦ: να εξηγήσει το παιγνίδι του, να δώσει στην ομάδα ταυτότητα, να την πιέσει να μεταλλαχτεί και να γίνει κάτι καινούργιο – και μετά θα την κρίνουμε και θα δούμε αδυναμίες, δυνατότητες, βεβαιότητες ή αυταπάτες. Αλλά για μένα το καινούργιο είναι απαραίτητο γιατί ο προηγούμενος κύκλος έκλεισε αφήνοντας μου το συμπέρασμα ότι το μπάσκετ έχει αλλάξει. Το μέλλον ανήκει στις ομάδες που δημιουργούν, που μπαίνουν στο γήπεδο για να δείξουν ότι έχουν λύσεις.

Φυσικά, αν και όποτε χρειαστεί, κάθε ομάδα πρέπει να μπορεί και να καταθέσει στο παρκέ όλη της την ενέργεια για να σταματήσει ένα αντίπαλο ποιοτικότερο, αλλά αυτό πρέπει να γίνεται σε ματς κρίσιμα κι όχι από το πρώτο κιόλας παιγνίδι της σεζόν. Ο Μπλατ έχει την ιστορική υποχρέωση να φτιάξει μια ομάδα που να κερδίζει με τις κομπίνες της και την εφαρμογή του παιγνιδιού της – θα δούμε τι θα καταφέρει, αλλά πρέπει να έχει το χρόνο του. Πριν λίγες μέρες είπε και κάτι άλλο που μου άρεσε. «Το βασικό» τόνισε «δεν είναι να κάνεις δέκα νίκες στην αρχή, αλλά να κλείσεις τη σεζόν με δέκα νίκες. Αν αυτό συμβεί κάτι θα έχεις κερδίσει σίγουρα».

Η μεγάλη αποστολή

Παρασύρθηκα όμως κι εγώ και μίλησα για νίκες και ήττες: ζητώ συγνώμη. Το βασικό ζητούμενο για τον Ολυμπιακό δεν είναι αυτό – και δεν είναι φυσικά αν θα μείνει ο Χάρις ή ο Τσάπμαν: για αυτά θα αποφασίσουν αυτοί που ξέρουν. Ο αποστολή του Μπλατ και των παικτών του είναι να γεμίσουν το ΣΕΦ που πέρυσι άδειασε. Για να το κάνουν πρέπει να ξυπνήσουν στον κόσμο ενδιαφέρον, να τον πείσουν ότι πάει να δημιουργηθεί κάτι με προοπτική.

Προτείνω να δείτε τον φετινό Ολυμπιακό του μπάσκετ αρχικά σαν ένα μεγάλο εργαστήρι: η προσπάθεια μετάλλαξής του θα έχει σίγουρα ενδιαφέρον. Όχι για όποιον απλά αγαπάει την ομάδα. Αλλά για όποιον αγαπάει το μπάσκετ….