Μετά τα χθεσινοβραδινά στην Τούμπα έψαξα στα λεξικά από περιέργεια να βρω τον καλύτερο δυνατό ορισμό του όρου «Μπανανία», που κατά καιρούς χρησιμοποιούμε, όταν πρέπει να μιλήσουμε για χώρες στις οποίες δεν υπάρχουν θεσμοί. Βρήκα διάφορα, αλλά τίποτα πλήρες. Διότι στις Μπανανίες έχουν γίνει πολλά και διάφορα, όμως αυτά που γίνονται στην Ελλάδα φέτος δεν έχουν γίνει πουθενά. Δεν μιλάμε για ποδόσφαιρο: μιλάμε για τον απόλυτο εξευτελισμό των θεσμών.

Πουθενά στον κόσμο

Δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλη Μπανανία σαν την δική μας. Πουθενά στον κόσμο δεν απαγορεύουν οι Υπουργοί και οι Υφυπουργοί τις μετακινήσεις «για να μην γίνουν επεισόδια και τιμωρηθεί κάποια ομάδα». Μόνο στην Ελλάδα η έκθεση για τις ζημιές ενός γηπέδου δεν ήταν αρκετή ώστε να τιμωρηθούν αυτοί που τις προκάλεσαν. Μόνο εδώ πειθαρχικές επιτροπές συνεδριάζουν Σάββατο ξημερώματα για να βγάλουν σκανδαλώδεις και αστήρικτες αποφάσεις, χωρίς ούτε καν να δημοσιεύσουν το σκεπτικό τους. Δεν υπάρχει χώρα στην οποία Υφυπουργός να έχει απαγορεύσει από την Πέμπτη, μετακίνησης οπαδών για ματς που πρέπει να γίνει κεκλεισμένων των θυρών με απόφαση δημοσιευμένη στην Διαύγεια,. Πουθενά δεν έχουν σφραγιστεί εισιτήρια Παρασκευή για ματς που την μέρα αυτή ήταν ορισμένο να γίνει χωρίς θεατές. Σίγουρα δεν υπάρχει καμία χώρα στον πλανήτη, που ένας διαιτητής να αποφασίζει, μετά από δίωρο εγκλεισμό στα αποδυτήρια, ότι ένα γκολ που ακύρωσε στο γήπεδο πρέπει τελικά να μετρήσει. Δεν νομίζω ότι κάπου κάποιοι που παρακολουθούν ποδόσφαιρο έχουν δει τεχνικό διευθυντή ομάδας να ορμάει σε διαιτητή στη σέντρα του γηπέδου και να του φωνάζει «εσύ τελείωσες», ή οτιδήποτε άλλο. Δεν πιστεύω πως στην Κολομβία του Εσκομπάρ παράγοντες μπούκαραν με κουμπούρια για να απειλήσουν διαιτητές να μετρήσουν ένα γκολ, με το έτσι το θέλω. Και δεν υπάρχει Μπανανία στην οποία Υφυπουργός Αθλητισμού να κοκορεύεται την Κυριακή το πρωί στην κρατική τηλεόραση για απόφαση αθλητικής δικαιοσύνης (λες και την έβγαλε αυτός…), και την Κυριακή το βράδυ να αποκαλεί το αίσχος που παρακολουθούμε «δίκαιο και συναρπαστικό πρωτάθλημα» ενώ ισχυρίζεται ότι αυτό που βλέπουμε είναι «προσπάθεια εξυγίανσης». Οι Μπανανίες είναι σοβαρές χώρες: δύσκολα θα βρεις σε αυτές ένα τύπο που παριστάνει τον Υφυπουργό Αθλητισμού, σαν τον Βασιλειάδη.

Λάθος η συζήτηση

Δεν μιλάμε για ποδόσφαιρο: η συζήτηση για το αν το γκολ του Βαρέλα έπρεπε ή δεν έπρεπε να μετρήσει  είναι τελείως λάθος. Αν την κάνεις, είναι σαν να αποδέχεσαι ότι ένα ενδεχόμενο λάθος του διαιτητή, δικαιολογεί όλα τα υπόλοιπα: δεν τα δικαιολογεί, αν έχουμε να κάνουμε με ποδόσφαιρο. Στην πραγματικότητα αυτό που παρακολουθούμε αυτές τις μέρες είναι ο κατεξευτελισμός και η γελιοποίηση του αθλήματος: για την ακρίβεια είναι η συνέπεια του εξευτελισμού του. Όταν μια κυβέρνηση επιτρέπει να γίνουν στην ομοσπονδία «εκλογές – παρωδία», εν μέσω κατηγοριών για αγορασμένες ψήφους και παρουσίες αχυρανθρώπων των χειρότερων τομαριών, που έχουν περάσει από το ελληνικό ποδόσφαιρο, πως μπορεί να γίνει ένα πρωτάθλημα στο οποίο οι διαιτητές να μην αλλάζουν αποφάσεις στα αποδυτήρια; Όταν μια κυβέρνηση διορίζει αθλητικούς δικαστές, πως είναι δυνατόν να μην υπάρχει καχυποψία ότι αυτοί υπακούν σε πολιτικές εντολές; Όταν Υφυπουργοί καμαρώνουν για άθλιες και αστήρικτες αποφάσεις, δικαιώνοντας τον βιασμό της λογικής, πως αυτοί που βλέπουν ότι περνάει παντού το δικό τους θα συγκρατηθούν και δεν θα μπουκάρουν στα γήπεδα με κουμπούρια κυνηγώντας διαιτητές; Όταν αυτή η παρωδία ποδοσφαίρου, με γκολ που δεν μετράνε στο γήπεδο, αλλά κατακυρώνονται μετά από κανα δίωρο στα αποδυτήρια, αποκαλείται από τους κυβερνώντες «συναρπαστικό και δίκαιο πρωτάθλημα», πως είναι δυνατόν η όποια κρίση διαιτητή να είναι αμερόληπτη; Και με βάση ποιο φύλλο αγώνα θα κριθεί η υπόθεση αύριο; Με το φύλλο αγώνα που συνέταξε ένας διαιτητής που τον κυνηγούσαν κάτι τύποι με κουμπούρια; Κι αν υποθέσουμε ότι αυτό το ανθρωπάκι που λέγεται Κομίνης βρει τη δύναμη να μιλήσει εκ των υστέρων για πιθανές απειλές, ποια πειθαρχική θα τον κρίνει; Αυτή που έβγαλε την απόφαση ότι για τραυματισμό από ρίψη αντικειμένου δεν υπάρχει μηδενισμός ή έστω τιμωρία έδρας;

Ο άνθρωπος που χαζογελούσε

Ο Βασιλειάδης, σε αυτή την κορυφαία  επίδειξη στρουθοκαμηλισμού που έκανε χθες βράδυ είπε ότι «εικόνες όπου παράγοντες μπαίνουν οπλοφορώντας στους αγωνιστικούς χώρους, μας γυρνούν πολλά χρόνια πίσω».  Πρόκειται για ένα ακόμα συγκλονιστικό του λάθος, αν είναι λάθος και δεν είναι πολιτική κουτοπονηριά – μια ακόμα. Οι εικόνες αυτές δεν έρχονται από κανένα απολύτως παρελθόν - είναι εικόνες του σήμερα: είναι οι εικόνες μιας Μπανανίας, όπου ο φεουδάρχης με την ανοχή των κυβερνώντων με τους οποίους συνδιοικεί, κάνει ό,τι γουστάρει επιδεικτικά. Αν ο Βασιλειάδης το έχει δει όλο αυτό κάπου ας μας το πει: θα μας είναι χρήσιμο να καταλάβουμε το επίπεδο της χώρας, αλλά και το επίπεδο της διακυβέρνησής της.

Ο Βασιλειάδης το πρωί της Δευτέρας, μετά την διακοπή στην Τούμπα στο ματς ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός, βγήκε στον τηλεοπτικό Αlpha και χαζογελούσε – λες και ό,τι είχε γίνει το προηγούμενο βράδυ ήταν αστείο. Χθες βγήκε για να μας πει ότι είδε εικόνες από το παρελθόν, χωρίς να τολμά να πει ποιος έχει κάνει ποτέ του κάτι ανάλογο. Αντί να λέει κουταμάρες, θα του πρότεινα να διαβάσει τι δήλωσε ο πρόεδρος της ΑΕΚ ο κ. Βαγγέλης Ασλανίδης: καλό θα ήταν ο Βασιλειάδης να ζητήσει από τον Φλαμπουράρη να του τον γνωρίσει. «Αν είναι να σώσουμε την πατρίδα, καλύτερα να πάρει ο ΠΑΟΚ το πρωτάθλημα» είπε ο άνθρωπος φωτογραφίζοντας με τον καλύτερο τρόπο τον κίνδυνο που ζούμε. Δεν έχουμε να κάνουμε με ποδόσφαιρο, αλλά με ένα πολιτικό ζήτημα: η πολιτική της κυβέρνησης επιτρέπει σε ένα κουμπουροφόρο ολιγάρχη να παίζει με τη χώρα. Κι ο Βασιλειάδης λέει ότι βλέπει εικόνες από το παρελθόν, λες και υπήρχε ποτέ κανείς επιχειρηματίας, που να μιλάει όπως ο Σαββίδης, που έμοιαζε έτοιμος χθες βράδυ να κηρύξει εμφύλιο πόλεμο για ένα οφσάιντ.

Ένα πολιτικό πρόβλημα

Γράφουν όλοι ότι η Κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να πάρει ο ΠΑΟΚ το πρωτάθλημα. Είναι λάθος. Επειδή μιλάμε για μια ανίκανη κυβέρνηση, αυτό που προσπαθεί η κυβέρνηση είναι να δείχνει πως κάνει ό,τι μπορεί για να πάρει ο ΠΑΟΚ το πρωτάθλημα: ούτε να του το δώσει δεν μπορεί. Και με νομοθετική πράξη να του το δίνανε, κάποιο λάθος θα κάνανε και θα έπεφτε ο νόμος στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Ο Σαββίδης βλέποντας ότι δεν μπορούν ούτε αυτό, τράβηξε τους άσους από το μανίκι του – μπορεί και τα κουμπούρια του, ξέροντας ότι στη Μπανανία του Αλέξη και του Πάνου του επιτρέπονται όλα.

Δεν υπάρχει ούτε ποδόσφαιρο, ούτε πρωτάθλημα: το πρόβλημα είναι πολιτικό και πολιτική θα είναι, αργά ή γρήγορα, η λύση του…