Τις προηγούμενες μέρες υπήρξε σημαντικός προβληματισμός για το αν φέτος θα γίνει η παρέλαση στη Θεσσαλονίκη. Η επιτροπή λοιμοξιολόγων ήταν μάλλον αντίθετη, αλλά δεν ξέρω κι αν τις εισηγήσεις της τις ακούει κανείς πια. Κάποια κυβερνητικοί παράγοντες, που θυμούνται ότι πέρυσι η Θεσσαλονίκη υπέφερε από την εξάπλωση του ιού μετά τον εορτασμό του Αγίου Δημητρίου, έμοιαζαν σκεπτικοί. Κάποιοι άλλοι, αντιθέτως, ήθελαν η παρέλαση να γίνει κανονικά και να λειτουργήσει και ως απόδειξη και μιας κάποιας επιστροφής στην κανονικότητα, δηλαδή στις συνθήκες που επικρατούσαν πριν την πανδημία.

Ομολογώ ότι δεν είμαι ο πιο κατάλληλος για να αξιολογήσω την ανάγκη των παρελάσεων καθώς δεν καταλαβαίνω και πάρα πολύ το νόημα της ύπαρξής τους – ειδικά οι περίφημες «μαθητικές παρελάσεις» μου μοιάζουν να ανήκουν σε άλλες εποχές. Θέλησα να το ξεκαθαρίσω αυτό για να γίνει κατανοητό ότι παρακολουθώ την περί παρελάσεων συζήτηση χωρίς συναισθηματική φόρτωση: είτε γίνονται, είτε δεν γίνονται, «σιγά μη κλάψω», που έλεγε κι ένα παλιό σουξέ. Πλην όμως επειδή αισθάνομαι υπεύθυνος πολίτης θέλω να καταθέσω την πρότασή μου: αν είναι φέτος να γίνει παρέλαση, ας γίνει με βάση την εποχή κι όχι τις εθνικές μας φαντασιώσεις. Ας φροντίσουν οι αρμόδιοι να παρελάσουν μπροστά μας αυτοί που μπορεί να μας θυμίσουν που ζούμε.

Πρώτοι ας περάσουν, καμαρωτοί και υπερήφανοι, κάποιοι εκπρόσωποι του επιστημονικού δυναμικού της χώρας: οι πλαστογράφοι των ηλεκτρονικών βεβαιώσεων εμβολιασμού – πρέπει να αποθεωθούν οι άνθρωποι που δημιουργούν πλούτο (για την τσέπη τους…) με τις ιδέες τους δουλεύοντας στις νέες τεχνολογίες. Πίσω τους ακριβώς οι υγειονομικοί που αρνούνται να εμβολιαστούν, όλοι ντυμένοι με τις στολές τους συνοδευμένοι από διευθυντές νοσοκομείων ή γηροκομιών που τους προστατεύουν, μαζί και με κάμποσους συνδικαλιστές, που μάχονται μαζί τους για να στείλουν γρηγορότερα στα θυμαράκια όποιον, κατά τα άλλα, φροντίζουν. Οφείλουν αυτό το πρώτο τμήμα της μεγάλης πομπής να το ακολουθούν οι δικηγόροι, που συμπαραστέκονται σε κάθε ψεκασμένο μηνύοντας γιατρούς και διευθυντές σχολείων. Είναι άνθρωποι που χρειάζονται τα χειροκροτήματα μας για την μεγάλη τους ικανότητα να βρίσκουν κορόιδα: αν μάλιστα οι ίδιοι είναι εμβολιασμένοι, είναι οι μόνο εμβολιασμένοι ευπρόσδεκτοι στη μεγάλη γιορτή. Ακριβώς πίσω τους οι εκπρόσωποι της επιχειρηματικότητας του κορωνοϊού: οι διοργανωτές των κορωνοπάρτι σε πλατείες, πανεπιστήμια και πάρκα. Οφείλουν, με κάποιο τρόπο, να ξεχωρίζουν οι λαμπρότεροι: αυτοί που για μια πρόσκληση στα κωρονοπάρτι που γίνονταν καλοκαιριάτικα στις βίλλες στη Μύκονο εισέπρατταν πέρυσι το καλοκαίρι και 500 και 1000 ευρώ. Είναι οι προκομένοι διαχειριστές του μαύρου χρήματος, οι απόστολοι της παραοικονομίας, οι άνθρωποι που πραγματικά είδαν την κρίση ως ευκαιρία – κάθε κρίση.

Πίσω τους ακριβώς, με λάβαρα χριστιανικά, σημαίες του Βυζαντίου και εικόνες της Παναγίτσας που «εμβόλιο δεν έκανε ποτέ», οι εκπρόσωποι της εκκλησίας – ακόμα και δεσποτάδες που διατηρούν το δικαίωμα της άρνησης στο όνομα του Κυρίου Ημών Ιησού: τονίζω το αναγκαίο της παρουσίας τους γιατί δεν είναι δυνατόν να αφήσουμε την εκπροσώπηση του θρησκευτικού μας φρονήματος αποκλειστικά στους παλαιοημερολογήτες και στους εκπροσώπους των μοναστηριών, που φυσικά θα παρελάσουν κι αυτοί. Πίσω, αλλά αρκετά κοντά, οι συντρόφισσες καλόγριες και οι υπεύθυνες της κάθε αδερφότητας που υπάρχει για να προσέχει ηλικιωμένους, δηλαδή για να τους στέλνει χάρη στον κορωνοϊό (που δεν υπάρχει…) στο ραντεβού με τον Αγιο Πέτρο πιο γρήγορα από όσο τους ήταν γραφτό. Μαζί τους ό,τι έχει απομείνει από ακροδεξιούς, χουλιγκάνους που θέλουν τα γήπεδα τους και παιδοβούβαλους με μπράτσα και ξυρισμένα κεφάλια, τίγκα στην αμφεταμίνη, που όμως τρέμουν το εμβόλιο.  

Φυσικά έχει κι άλλους που οφείλουν να παρελάσουν. Ακριβώς μετά τους θρησκευτικούς μας εκπροσώπους πρέπει να δώσουν το παρών οι εκπρόσωποι μιας άλλης θρησκείας: της θρησκείας της ανυπάκουης και μαχητικής Αριστεράς, που αγωνίζεται για τα δικαιώματα όλων όσων έχουν γραμμένο στα παλιά τους τα παπούτσια τον διπλανό τους και τα υποκείμενα νοσήματα του, αρνούμενοι να εμβολιαστούν. Ολοι αυτοί, με ντουντούκες, με σημαίες και με νταούλια, θα καταγγείλουν τις εταιρίες που ανακάλυψαν το εμβόλιο γιατί πλούτισαν, θα μας θυμίσουν ότι σιχαίνονται την ατομική ευθύνη αλλά είναι υπέρ του «δικαιώματος της αυτοδιαχείρισης του σώματος» (sic), θα πετάξουν, αν χρειαστεί, και καμιά μολότοφ στους επίσημους έτσι για να δείξουν την επαναστατικότητα τους.

Μετά, υπό τους ήχους εμβατηρίων, θα εμφανιστεί ο βασικός πυρήνας των αρνητών: ηλικιωμένοι πάνω από 65 χρονών, μέλη του κινήματος «κανείς δεν θα μου επιβάλει τι να κάνω», εξοργισμένοι πενηντάρηδες που πιστεύουν πως «όλα γίνονται για να μας στερήσουν τις ελευθερίες μας», αγανακτισμένοι σαραντάρηδες, που θα παλέψουν μέχρι τέλους «για να μείνει καθαρό το ελληνικό DNA», Ελληνίδες μάνες που έχουν κάνει μήνυση στον διευθυντή του σχολείου, που απαιτούσε από το παιδί να φορέσει μάσκα «μολονότι ξέρει ότι κινδυνεύει να αποκτήσει σοβαρό αναπνευστικό πρόβλημα». Προτελευταίοι, αλλά περήφανοι και δυναμικοί και πάντα έτοιμοι να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους, οι λάτρεις των θεωριών συνομωσίας που γνωρίζουν προσωπικά τον Μπιλ Γκέιτς «που μας βάζει τσιπάκια», που ξέρουν πως «ο κορωνοϊός δημιουργήθηκε από τη CIA», που έχουν γνωρίσει έναν από την Αμαλιάδα (ή μήπως από το Αϊντάχο;) που «αφού έκανε το εμβόλιο δεν κατάφερε να ξαναμαγειρέψει γιατί κουταλοπίρουνα και κατσαρόλες κολλούσαν στο μπράτσο του». Μαζί τους, στις ίδιες πυκνές γραμμές, οι λατρεμένοι διακινητές κάθε fake news προορισμένου να τρομάξει τον απλό κόσμο – οι καλύτεροι μπορεί στο τέλος της παρέλασης να διαβάσουν για όποιον έχει όρεξη και τα καλύτερα που διακίνησαν. Βρίσκονται στο λογαριασμό τους στο FaceBook για τον οποίο είναι περήφανοι, αν και γνωρίζουν πως η Νέα Τάξη, (που είναι το αντίθετο της Παλιάς Αταξίας) είναι έτοιμη να τους τον κλείσει.

Τέλος, αγκαλιά ο ένας με τον άλλο, ώστε να ακούγεται δυνατά η μοναδική και σπάνια σιωπή τους, θα παρελάσουν οι καλλιτέχνες που δεν τολμάνε να πουν κουβέντα υπέρ του εμβολιασμού και που απλά κάνουν αστειάκια για τους λοιμοξιολόγους. Ηθοποιοί που ελπίζουν εμείς οι ηλίθιοι εμβολιασμένοι να γεμίσουμε τα θέατρα, τραγουδιστές που μας περιμένουν στα κέντρα τους, συνθέτες της εγχώριας κουταμάρας που πιστεύω πως με αυτά που ζούμε θα χουν ξαναβρεί την χαμένη τους έμπνευση. Και μαζί τους άνθρωποι πνευματικοί και διανοούμενοι: από την εφετινή παρέλαση που πρέπει να γίνει υπέρ του δικαιώματος στον ανεμβολιασμό, δεν είναι δυνατόν να λείψουν καθώς τους έχει ανάγκη ο κόσμος που αντιστέκεται.

Κι όποιος δεν καταλαβαίνει είναι πρόβατο κι αντί να χτυπάει παλαμάκια καθώς βλέπει όλους αυτούς να κάνουν παρέλαση κάθε μέρα μπροστά του πρέπει απλά να κάνει μπεε μπεε...  

(Βημαγκαζίνο, Οκτώβρης του 2021)