Όταν τον Οκτώβριο του 2016 άλλαξε το format της Ευρωλίγκας και η μεγάλη μπασκετική διοργάνωση που σε λίγο ξεκινά απέκτησε τη μορφή του ενιαίου ευρωπαϊκού πρωταθλήματος που έχει σήμερα δεν ήταν πολλοί αυτοί που πίστευαν πως οι δυο Ελληνες εκπρόσωποι, ο ΠΑΟ και ο Ολυμπιακός, θα καταφέρουν να συνεχίσουν να είναι ανταγωνιστικοί για πολύ καιρό. Το νέο format επέβαλε πρώτα από όλα πολύ μεγάλα ρόστερ – με 12 παίκτες έμοιαζε αδύνατο να μπορείς να ανταποκριθείς σε ένα πρωταγωνιστικό ρόλο. Οι μετακινήσεις ήταν ασταμάτητες και οι πλούσιοι σύλλογοι, που μπορούσαν να ταξιδεύουν με ιδιωτικά αεροπλάνα πχ είχαν μεγάλο αβαντάζ. Η παραγωγή Ελλήνων παικτών είχε από τότε στερέψει και αυτό και μόνο σήμαινε πως το κόστος των δυο ελληνικών ομάδων που θα ήταν υποχρεωμένες να ποντάρουν σε ακριβούς ξένους θα ανέβαινε συνεχώς. Κι όμως επτά χρόνια μετά ο ΠΑΟ και ο Ολυμπιακός όχι μόνο πρωταγωνιστούν αλλά θεωρούνται φέτος και κορυφαία φαβορί για την κατάκτησή της. Ο ΠΑΟ είναι κάτοχός της μετά τα καταπληκτικά πράγματα που έκανε φέτος κι ο Ολυμπιακός με τις τρεις συνεχόμενες παρουσίες σε Final 4 μπορεί δικαιολογημένα να υποστηρίζει πως είναι η πιο σταθερή ομάδα στην Ευρώπη. Αλλά δεν είναι οι περσινές επιτυχίες που γεμίζουν αισιοδοξία τους Αιώνιους: κυρίως τον τίτλο του φαβορί τον έχουν γιατί μετά τις περσινές καλές χρονιές του φέτος το καλοκαίρι ενισχύθηκαν. Κι αυτό μπορείς να το πεις για ελάχιστες ομάδες που πήραν μέρος στην διοργάνωση.

Φανερά

Η ενίσχυση του πρωταθλητή Παναθηναϊκού δεν είναι θεωρητική: είναι φανερή. Ο ΠΑΟ άλλαξε τον προικισμένο αλλά ασταθή σολίστα Βιλντόζα, που πέρυσι δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του κόουτς Αταμάν με τον καθηγητή του μπάσκετ Λορέντσο Μπράουν, πρωταθλητή Ευρώπης με την Ισπανία, κουμανταδόρο, σολίστα και σκόρερ. Ο Αταμάν έφερε επίσης από το ΝΒΑ δυο συμπατριώτες του που πέρυσι δεν υπήρχαν στο ρόστερ. Ο πανύψηλος Ομέρ Γιουρτσεβέν είναι πιο έμπειρος και πιο ποιοτικός από τον Αλεξάντερ Μπαλτσερόφσκι που πέρασε ένα χρόνο χειροκροτώντας τον Ματίας Λεσόρ, ενώ ο πολυσύνθετος Τσεντί Οσμάν είναι ένας παίκτης που από τον ΠΑΟ έλειπε. Η πρόθεση του παμπόνηρου Αταμάν είναι να παρουσιάσει φέτος ένα Παναθηναϊκό ικανό χάρη σε αυτές τις προσθήκες να παίξει και καλύτερη άμυνα όποτε χρειαστεί. Οι περσινοί του πρωταγωνιστές άλλωστε που του χάρισαν τους τίτλους με το επιθετικό τους παιγνίδι είναι παρόντες όλοι. Ο Ναν, ο Σλούκας, ο Γκραντ, ο Γκριγκόνις, ο Λεσόρ θα είναι καλύτεροι γνώστες του παιγνιδιού του Τούρκου προπονητή μετά από ένα χρόνο δουλειάς μαζί του.            

Αλλαγή

Ακόμα πιο σημαντική η ενίσχυση του Ολυμπιακού που σηματοδοτεί και μια αλλαγή του Ο Ολυμπιακός εδώ και χρόνια βασιζόμενος πολύ στο παιγνίδι του προπονητή του Γιώργου Μπαρτζώκα έμοιαζε να επαναλαμβάνει σεζόν που ένοιαζαν πολύ.  Ποιο ήταν το χαρακτηριστικό όλων των τελευταίων σεζόν που βοήθησαν τον Ολυμπιακό να φτάνει σταθερά στο final 4; Ότι για να κερδίζει ο Ολυμπιακός έπρεπε να κάνει διαρκώς μικρές υπερβάσεις – να παίζει στα «κόκκινα». Κάθε στιγμή χαλαρότητας ειδικά πέρσι πληρωνόταν με ήττες, ακόμα και από ομάδες ποιοτικά όχι ανώτερες (Αρμάνι, Μπασκόνια, Βίρτους Μπολόνια κτλ). Ο Ολυμπιακός και στο ΣΕΦ μπορούσε να χάσει από τον οποιοδήποτε, αν δεν έπαιζε με μεγάλη ένταση – ειδικά στην άμυνα. Τα παιγνίδια μεγάλης έντασης έχουν, όμως, δυο επακόλουθα: ξόδεμα ενέργειας, που πληρώνεται, και τραυματισμούς. Φέτος ο Ολυμπιακός αποφάσισε να επενδύσει σε ποιοτικές λύσεις που τα προηγούμενα χρόνια του έλειψαν. Πρόσθεσε στο περσινό του ρόστερ σολίστες επιθετικά ικανούς όπως ο Βιλντόζα και ο Ντόρσει, έφερε πίσω τον εξαιρετικό σκόρε και ΜVP της διοργάνωσης προ διετίας Σάσα Βεζένκοφ, κράτησε τους τέσσερις εξαιρετικούς ψηλούς του (τον Μιλουτίνοφ, τον Φαλ, τον Ράιτ και τον Πετρούσεφ) και στο τέλος έφερε από το ΝΒΑ  τον Γάλλο σκόρερ Ιβάν Φουρνιέ, πρωταγωνιστή πρόσφατα στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων με την Γαλλία κόντρα στους αήττητους Αμερικάνους. Ο Ολυμπιακός μεγάλωσε το ρόστερ, μοιάζει πιο παραγωγικός, χωρίς να έχει αρνηθεί τις περσινές του αρετές, που φυσικά δεν είναι λίγες.

Γνώση

Η ενίσχυση των δυο ελληνικών ομάδων χτυπά στο μάτι και γιατί λίγες από τις υπόλοιπες διεκδικήτριες έχουν ενισχυθεί. Η Ρεάλ Μαδρίτης κατέβασε θεαματικά το κόστος της σε σημείο ο προπονητής της Τσουζ Ματέο να ζητά ανοιχτά ενισχύσεις έστω και την τελευταία στιγμή. Η Μονακό απέκτησε δυο καλούς Ελληνες ρολίστες τον Νικ Καλάθη και τον Γιώργο Παπαγιάννη για να παίξουν τους σωματοφύλακες του Μάικ Τζέιμς που είναι πλέον το μοναδικό πρώτο βιολί. Η Μακάμπι Τελ Αβίβ καταστράφηκε εξαιτίας των πολέμων του Ισραήλ. Κάπως ενισχυμένη θα είναι οι Τούρκοι (η Εφές και η Φενέρ εξακολουθούν να δίνουν χρήματα μένοντας ωστόσο μακριά από τις παλιές ακρότητες) καθώς και οι Σέρβοι τις ομάδες των οποίων οδηγούν δυο προπονητές γνωστοί μας: την Παρτιζάν ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς και τον Ερυθρό Αστέρα ο Γιάννης Σφαιρόπουλος. Αληθινά μυστήρια μοιάζουν οι άλλες ισπανικές ομάδες (η Μπαρτσελόνα πχ είναι δύσκολο να καταλάβεις αν είναι καλύτερη), θα κάνει πάντα απροσδόκητες νίκες και πικρές ήττες η Αρμάνι Μιλάνο και βήματα πίσω έχουν κάνει ομάδες όπως η Βίρτους Μπολόνια, η Ζαλγκίρις, η Μπάγερν Μονάχου, η Αλμπα που έτσι κι αλλιώς απείχαν πολύ από το να διεκδικήσουν κάτι σημαντικό.  Η εντύπωση που υπάρχει είναι ότι ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟ αναζητούν αντίπαλο κι ότι δεν αποκλείεται να τους δούμε και στον τελικό. Ο ασταμάτητος ανταγωνισμός τους και η καλή γνώση των μυστικών της διοργάνωσης είναι ο λόγος που στα χαρτιά τουλάχιστον τα ρόστερ τους δεν συγκρίνονται με αυτά των υπολοίπων.

Ψάχνουν

Να τους βάλουμε από τώρα να αγωνιστούν στον τελικό; Όχι ακριβώς. Τα ρόστερ και των δυο είναι δυνατά αλλά η διοργάνωση είναι εξαιρετικά σκληρή για να υπάρχουν μεγάλες σιγουριές. Απρόοπτα πάντα παραμονεύουν και στο μπάσκετ μια προσθήκη της τελευταίας στιγμής που μπορεί να κάνει ένας αντίπαλος των δυο την τελευταία στιγμή μπορεί να αλλάξει τα πάντα. Οι παρατηρήσεις αυτές δεν είναι θεωρητικές. Αρκούσε ένας τραυματισμός του Μιλουτίνοφ πριν λίγες μέρες κι ο υπερπλήρης Ολυμπιακός (που δεν έχει καιρό τώρα και τον Φαλ που αναρρώνει μετά από πολύμηνη θεραπεία) φάνηκε να μένει από λύσεις στα σέντερ. Κι όπως πέρυσι ήρθε τέλος Οκτωβρίου ο Ναν κι άλλαξε τον ΠΑΟ δεν αποκλείεται ένα τέτοιο παίκτη να τον βρει φέτος η Ρεάλ Μαδρίτης ή η Μπαρτσελόνα ή η Εφές. Ολοι ψάχνουν. Κι είναι κι αυτό ένα από τα ωραία της συναρπαστικής αυτής διοργάνωσης.