Ο Ολυμπιακός κι ο ΠΑΟΚ έχουν μπροστά τους  μια νύχτα ζόρικη. Η Αϊντραχτ δεν έχει την περσινή τρομερή ομάδα στην ενδεκάδα της οποίας δεν μπορούσε να βρει θέση ακόμα κι ο Τζούμπερ. Η Κοπεγχάγη δεν είναι σίγουρα η ομάδα που κέρδισε το πρωτάθλημα Δανίας το 2018. Αλλά και οι δυο είναι ομάδες δυνατότερες από όσες ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ συνάντησαν φέτος: και οι δυο έχουν απόψε δύσκολους αντιπάλους.

Η ώρα των τρελών

Κάθε χρόνο σχεδόν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις ο Ολυμπιακός συναντά και μια ομάδα πραγματικά θεότρελη – εννοώ μια ομάδα που είναι δύσκολο να την αποκρυπτογραφήσεις διότι δεν έχει ούτε σταθερό σχήμα, αλλά ούτε και μια δεδομένη αγωνιστική λογική.  Φέτος το μεγάλο μυστήριο που ο Ολυμπιακός έχει μπροστά του είναι η Άϊντραχτ.  

Αν δεις τρία ματς της γερμανικής ομάδας θα αναρωτιέσαι αν όντως έχεις παρακολουθήσει τρεις φορές την ίδια ομάδα. Με την Αντβέρπ έφτασε στη νίκη πιέζοντας μέχρι τέλος, κρατώντας τη μπάλα σε μεγάλο κομμάτι του παιγνιδιού και δείχνοντας μεγάλη υπομονή – υπομονή που δικαιώθηκε στο τέλος. Με την Μπάγερν Μονάχου έκανε τη νίκη – έκπληξη της χρονιάς (όχι μόνο στη Μπουντεσλίγκα) ταμπουρωμένη σωστά την άμυνα και βγάζοντας συνεχώς αντεπιθέσεις με ενορχηστρωτή τον σπουδαίο Κόστις που είναι εξτρέμ κι ας φορά τη φανέλα με το 10. Κόντρα στη Φενέρ μάλλον σώθηκε με την τελική ισοπαλία – ο Πέλκας έχασε πέναλτι στις καθυστερήσεις. Στο ματς αυτό, όπως και σε άλλα πολλά, αντιμετώπιζε πρόβλημα και στο χτίσιμο των επιθέσεων, αλλά και στην φάση της άμυνας – ακόμα και σε στημένες φάσεις η συμπεριφορά της δεν θύμιζε ομάδα που τερμάτισε πέρυσι τέταρτη στη Μπουντεσλίγκα.   

Το πραγματικά απίθανο με τη συγκεκριμένη ομάδα είναι ότι μοιάζει αδύνατο να κάνει δυο ματς στη σειρά με την ίδια τακτική συμπεριφορά. Την Χέρτα το Σάββατο την πρέσαρε ψηλά - απόψε δεν αποκλείω να περιμένει τον Ολυμπιακό ελπίζοντας πως αυτός θα της δώσει χώρους να τρέξει. Οι Γερμανοί θεωρούν δεδομένο ότι στον  Ολυμπιακό αρέσει η κατοχή της μπάλας – το είπε στην συνέντευξη Τύπου χθες και ο προπονητής τους. Ο Αυστριακός Ολιβερ Γκλάσνερ, που είχε δουλέψει πολύ καλά στην Βόλσφμπουργκ δυο χρόνια πριν μετακομίσει στην Φρανκφούρτη, συγκρίνεται διαρκώς με τον προκάτοχό του, τον Αντι Χάτερ, που πήγε στην Γκλάντμπαχ. Ο Γκλάσνερ αλλάζει συνεχώς διατάξεις και ενδεκάδες. Είναι μάλλον μπερδεμένος, αλλά αυτό σημαίνει πως είναι κι απρόβλεπτος. Το μόνο βέβαιο στην περίπτωση των Γερμανών είναι πως η επίθεσή τους έχει παίκτες με μεγαλύτερο ταλέντο από όσο βλέπεις στην άμυνα.

Κόστιτς και άλλοι μπελάδες

Απέναντι σε μια τέτοια ομάδα ο Μαρτίνς έχει μια και μόνη λύση: να ασχοληθεί κυρίως με τον Ολυμπιακό. Προφανώς ο πρωταθλητής δεν μπορεί να δώσει χώρους στον Κόστις και οι ακραίοι μπακ του Ολυμπιακού χωρίς βοήθειες θα έχουν μια δύσκολη βραδιά μαζί του – το λέω γιατί ο σπουδαίος αυτός εξτρέμ συνηθίζει ν αλλάζει και πλευρές. Είναι επίσης βέβαιο ότι η παρουσία στην αρχική ενδεκάδα της γερμανικής ομάδας δυο φουνταριστών, του ικανότατου Λάμερς και του Κολομβιανού Μπορέ (που αποκτήθηκαν για να αντικαταστήσουν τον Αντρέ Σίλβα χωρίς να τα χουν ακόμα καταφέρει απόλυτα) θα βάλει σε σκέψεις τον Μαρτίνς, που φορ δεν αποκλείεται να παίξει με τρεις πίσω – δηλαδή με τον Μπα δίπλα στους Παπασταθόπουλο και Σισέ: το 3-4-3 δεν το χει εγκαταλείψει. Αλλά όλα αυτά είναι μάλλον λιγότερα σημαντικά απόψε από τη σύσταση της μεσαίας γραμμής: ο Ολυμπιακός σε αυτή κυρίως χρειάζεται φρεσκάρισμα. Δεν μιλάω μόνο για την ανάγκη επιστροφής του Εμβιλά, αλλά και για μια μεγαλύτερη συμμετοχή στο ματς του Κουντέ. Που παίζει λιγότερο από όσο θα έπρεπε με βάση τα όσα έχει δείξει.

Το τελευταίο ματς του Ολυμπιακού στα Γιάννινα επέτρεπε αρκετή κριτική: πρώτος την έκανε ο Μαρτίνς στον εαυτό του αναλαμβάνοντας την ευθύνη για το πρώτο ημίχρονο. Ελπίζω να τον έχουν προβληματίσει τρία πράγματα. Πρώτον η κακή κατάσταση του Μπουχαλάκη και του Μαντί Καμαρά που είναι κουρασμένοι και γιατί αγωνίζονται συνέχεια και στον Ολυμπιακό και στις Εθνικές τους ομάδες: στα Γιάννινα ήταν κάπως καλύτεροι στο δεύτερο ημίχρονο όταν η παρουσία του Εμβιλά μείωσε το χώρο δράσης τους – και οι δυο μπορούσαν να παίξουν πιο πολύ με τη μπάλα και να τρέξουν λιγότερο. Το δεύτερο που ελπίζω να απασχολήσει τον κόουτς είναι ο Ελ Αραμπί: είναι πιο κινητικός από τον Τικίνιο – δεν μπορεί να είναι μονίμως στον πάγκο. Το τρίτο που απαιτεί προβληματισμό είναι τι γίνεται με τα εξτρέμ. Ο Ονιεκούρου ήταν ανέτοιμος κι ας είχε κάνει προπονήσεις: ερχόταν από θλάση. Το διάστημα που ο Αγκιμπού Καμαρά αγωνίστηκε αριστερά ήταν το χειρότερό του στο ματς. Η επίθεση του Ολυμπιακού δεν είχε πλάτος. Γιατί αναφέρομαι στην επίθεση; Γιατί κι απόψε ο Ολυμπιακός την μπάλα θα καταφέρει να την κρατήσει – το θέμα είναι τι θα κάνει με αυτή. Η νίκη του στην Πόλη σίγουρα έχει υποψιάσει τους Γερμανούς. Που είναι πολύ δύσκολο μετά την ήττα από τη Χέρτα το Σάββατο να δείξουν ξανά αμυντική αφέλεια. Δύσκολα θα του κάνουν δώρα: ο Ολυμπιακός θα χρειαστεί να ιδρώσει και πολύ.      

Τελικοί και τελικός

Το καλό για τον Ολυμπιακό είναι πως τίποτα δεν χάνεται ακόμα και με ήττα στην Φρανκφούρτη, όμως αν αυτό συμβεί, τον περιμένουν δυο τελικοί - τουλάχιστον – για να πάρει την πρώτη θέση στον όμιλο: θα είναι απαραίτητη και η νίκη με την Άϊντραχτ στο Καραϊσκάκη, αλλά και η νίκη με τη Φενέρ, πλην τρομερών εκπλήξεων. Αντίθετα από το ματς του Ολυμπιακού, αυτό του ΠΑΟΚ στην Κοπεγχάγη είναι πιο σημαντικό.

Η ομάδα του Ρασβάν Λουτσέσκου έχει ήδη ένα στραβοπάτημα (με τη Σλόβαν στην Τούμπα – τη Σλόβαν που η Κοπεγχάγη έχει κερδίσει στη Μπρατισλάβα). Μια ήττα θα επιτρέψει στους Δανούς να ξεφύγουν με 5 βαθμούς από τον ΠΑΟΚ και μολονότι απομένουν τρία ματς το αβαντάζ αυτό θα είναι τεράστιο: η Σλόβαν και η Λίνκολν απλά συμπληρώνουν τον όμιλο και θα ναι δύσκολο οι Δανοί με αυτούς να πετάξουν βαθμούς. Ο ΠΑΟΚ για να κάνει αποτέλεσμα πρέπει να χτυπήσει τις αδυναμίες της Κοπεγχάγης στην άμυνα, που είναι τεράστιες: και οι Δανοί είναι μια απρόβλεπτη ομάδα εξαιτίας μεταπτώσεων. Η Κοπεγχάγη έχει δεχτεί γκολ και στα δυο ματς του ομίλου που κέρδισε (με αντιπάλους την Σλόβαν και την Λίνκλον), ενώ δέχεται συνέχεια γκολ και στο πρωτάθλημα Δανίας, το οποίο παραμένει ο πρώτος και βασικός στόχος της. Ο Λουτσέσκου μιλούσε πολύ και χθες για το ματς με το Βόλο: πιστεύω πως θα κάνει αρκετές αλλαγές στην ενδεκάδα της Κυριακής – πρώτα από όλα στην επίθεση αφού ο Σβιντέρσκι ειδικά φωνάζει πως θέλει φανέλα βασικού. Δεν αποκλείω να ξεκινήσουν κι ο Ελ Καντουρί και ο Μίτριτσα κι έχω απορία για το τι θα αλλάξει στην άμυνα: ειδικά η δεξιά του πλευρά έχει ανάγκη από ρεκτιφιέ. Η Κοπεγχάγη είναι μια μεθοδική ομάδα: αν δει μια αδυναμία είναι ικανή να παίξει τελείως μονοδιάστατα αρκεί να την εκμεταλλευτεί.

Το μυαλό στο ραντεβού

Ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ έχουν ραντεβού στο Φάληρο την Κυριακή. Αυτό κάνει τη διαχείριση των αποψινών παιγνιδιών τους λίγο πιο δύσκολη: δεν αποκλείω να δούμε και λίγο rotation. Aλλά θεωρώ δεδομένο πως όποιος έχει το μυαλό του βασικά στο Καραϊσκάκη θα χάσει. Και η Αϊντραχτ και η Κοπεγχάγη δεν συγχωρούν ομάδες που δεν τους δείχνουν τη σημασία που τους αρμόζει. Διότι παρά τα όποια προβλήματα της είναι πολύ καλές ομάδες και οι δυο…