Ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός κι ο ΠΑΟΚ αδυνατώντας ο καθένας για διαφορετικούς λόγους να πάρουν τα παιγνίδια που έδωσαν δούλεψαν για την ΑΕΚ που θα είναι ξανά πρώτη αν πάρει το ματς στο Περιστέρι. Ο Παναθηναϊκός νιώθει ανακουφισμένος, ο Ολυμπιακός αδικημένος και ο ΠΑΟΚ οργισμένος – το λέω κρίνοντας από όσα δήλωσαν οι προπονητές τους και οι διοικητικοί τους παράγοντες. Όλα κατανοητά.
Ντέρμπι στα χαρτιά
Δεν νομίζω ότι αν κάποιος που δεν γνωρίζει το ελληνικό πρωτάθλημα θα χαρακτήριζε ντέρμπι το χθεσινό ματς μεταξύ του Ολυμπιακού και του ΠΑΟ (0-0) στο Καραϊσκάκη έτσι και το έβλεπε. Πόσο μάλλον θα ήταν δύσκολο να πιστέψει πως ο Παναθηναϊκός έχει πέντε βαθμούς περισσότερους στη βαθμολογία από τον αντίπαλό τους: τους έχει όμως κι αυτό ήταν κατά τη γνώμη μου και η εξήγηση της εικόνας των δυο. Ο Ολυμπιακός έπαιξε για να κερδίσει και με δεδομένη την εφετινή του εικόνα το έκανε πολύ καλά. Ο ΠΑΟ. όπως κάνει μετά τις πέντε πρώτες αγωνιστικές του πρωταθλήματος, κοίταζε τη βαθμολογία του και έπαιζε για να υπερασπιστεί αυτό το αβαντάζ. Για την ακρίβεια δεν έπαιζε.
Ο Ολυμπιακός έκανε αρκετές ευκαιρίες μολονότι στα δικά μου μάτια δεν εκμεταλλεύτηκε αυτό που έπρεπε να είναι το μεγάλο του όπλο, δηλαδή η έδρα του. Μετά το δοκάρι του Μπακαμπού στο 3΄και μέχρι τη λήξη του ημιχρόνου χάνει με τον Κανός στο μισάωρο αυτή που πιθανότατα είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία του στο ματς, αλλά συνολικά στο πρώτο ημίχρονο κάνει λίγα απέναντι σε ένα πολύ φοβισμένο Παναθηναϊκός που μοιάζει να υπογράφει για την ισοπαλία θεωρώντας την μάλιστα τεράστιο αποτέλεσμα. Γιατί ο Ολυμπιακός δεν μπαίνει δυνατά στο ματς και δυσκολεύεται για ένα ημίχρονο να πιέσει; Γιατί η άμυνα του δεν του επιτρέπει να πάρει σχεδόν κανένα ρίσκο και η κυκλοφορία της μπάλας γίνεται κατ΄ επέκταση δύσκολη. Ο Ολυμπιακός, παρόλο που κάθε φορά που πλησιάζει την αντίπαλη περιοχή γίνεται απειλητικός, επιτίθεται λίγο. Πέρα από τη φάση του Κανός καταγράφονται δυο σουτ (ένα από τον Ροντινέι κι ένα από τον αόρατο Μπιέλ). Ο Μπακαμπού μετά το 3΄δεν φτάνει ποτέ σε θέση βολής, ο Φορτούνης δεν απειλεί, για τους μέσους καλύτερα να μην το συζητάμε και τα κερδισμένα κόρνερ δεν αποφέρουν τίποτα γιατί δεν υπάρχουν παίκτες ικανοί στο ψηλό παιγνίδι και στον ΠΑΟ το ξέρουν. Τι υπάρχει; Πολύ μεγάλη θέληση. Κι αυτή είναι που αλλάζει θεαματικά το ματς στην επανάληψη.
Για ένα ακόμα παιγνίδι (έχω χάσει το μέτρημα…) ο Ολυμπιακός είναι καλύτερος στο δεύτερο ημίχρονο για δυο λόγους. Πρώτον γιατί κάποιοι παίκτες πάνε στο «ένας εναντίον ενός» κι όποιος το κάνει (ο Κανός, ο Ροντινέι, ο Μασούρας, ο Βρουσάι στο τέλος) έχει και την ευκαιρία του. Και δεύτερον γιατί η κούραση του ΠΑΟ στη μεσαία γραμμή (σε συνδυασμό με την φρεσκάδα που δίνουν ο Μασούρας, ο Βαλμπουενά, ο Ελ Αραμπί αλλά κι ο Βρουσάι στο λίγο που αγωνίστηκε) επιτρέπουν στον Ολυμπιακό σχεδόν να στρατοπεδεύσει στα τελευταία σαράντα μέτρα του γηπέδου και να απειλεί βάζοντας την μπάλα στην αντίπαλη περιοχή διαρκώς. Όχι τυχαία σε αυτό το διάστημα ο ΠΑΟ χάνει με τον Σπόραρ στο 78΄τη μοναδική του πραγματική ευκαιρία στο ματς, αλλά με κόστος αυτή ο Ολυμπιακός έχει δημιουργήσει όλες τις προϋποθέσεις για να κερδίσει. Αν δεν ανοίγει το σκορ αυτό οφείλεται στην πίεση που του προκαλεί η ανάγκη της νίκης, (δεν είναι ποτέ εύκολο να πάρεις ένα ντέρμπι όταν δεν έχεις κερδίσει κανένα από την αρχή της χρονιάς), αλλά και σε κάποια έλλειψη συνεργασιών, που απέναντι σε μια κλειστή άμυνα είναι απαραίτητες. Ο Ολυμπιακός έχει πολλά σουτ και ελάχιστες πάσες: είναι ενδεικτική η φάση του 83΄όπου ο Ελ Αραμπί (που θυμάται τα παλιά μαθήματα) έχει σπάσει την μπάλα στον Κανός, αλλά αυτός δεν κάνει το ίδιο στρώνοντας τη μπάλα στο Βαλμπουενά και προτιμά να τελειώσει άτσαλα τη φάση γλιστρώντας.
Στο τέλος το γκολ έρχεται από τον πλέον αναπάντεχο σκόρερ: το βρίσκει ο Βρουσάι τιμωρώντας την αδυναμία του ΠΑΟ να κρατήσει στοιχειωδώς τη μπάλα, αλλά στο ψείρισμα της φάσης από το VAR o Ελ Αραμπί προκύπτει ότι είναι πίσω από το Σάρλια στο ξεκίνημα της. Ο Ολυμπιακός φωνάζει, το ματς τελειώνει με χαοτικό τρόπο, αλλά το γκολ δεν υπήρχε περίπτωση να μετρήσει και τα γιατί στον Ολυμπιακό τα ξέρουν. Θα γράψω κάτι αύριο αναλυτικά. Ο Παπασταθόπουλος λέει ότι ο διαιτητής Πινέιρο του είπε ότι πήγε να ελέγξει αν υπάρχει στη φάση φάουλ του Βαλμπουενά και γύρισε δείχνοντας τον Ελ Αραμπί οφσάιντ. Σαν να σου λέει πως κάτι έψαχνε και κάτι βρήκε. Κι ο Ολυμπιακός έμεινε με το χειροκρότημα των οπαδών του για το καλό του ματς. Που όμως δεν αλλαξε σε τίποτα τη βαθμολογία του.
Πρέπει να αλλάξει πολλά
Κι ο Παναθηναϊκός; Δεν πέρασε αλώβητος από το Καραϊσκάκη όπως ακούω κι όπως διαβάζω: η ΑΕΚ θα τον προσπεράσει αν απλά πάρει έτσι η αλλιώς το ματς με τον Ατρόμητο. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είπε ότι δεν πρέπει κανείς να υποτιμά την ομάδα του – έχει δίκιο: ο ΠΑΟ για το πρωτάθλημα που κάνει αξίζει κάθε σεβασμό. Αλλά το ίδιο το πρωτάθλημα φωνάζει πως αν κάτι δεν αλλάξει δεν θα το κερδίσει: στα τρία ντέρμπι του δεύτερου γύρου (με ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και Ολυμπιακός) η εικόνα του ήταν μετριότατη – για να μην πω κακή. Κι ακόμα πιο προβληματική ήταν η νοοτροπία του: χθες μετά το 70΄ο Ολυμπιακός του έδινε χώρους για να αντεπιτεθεί – δεν το έκανε ποτέ. Πήρε μια ισοπαλία επί της ουσίας χωρίς να έχει ένα διακριθέντα, αλλά αυτό δεν είναι καλό. Αν βρεθεί με πίεση να κερδίσει ένα ανάλογο ματς δεν ξέρω πως θα το διαχειριστεί. Βέβαια αν μπει στα play off με μεγάλη διαφορά από τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ μπορεί να τους βρει και τους δυο βαθμολογικά αδιάφορους – είναι μια λεπτομέρεια που μπορεί να παίξει ρόλο. Σε ένα πρωτάθλημα που είναι κούρσα για δυο αυτά μετράνε.
Ρεσιτάλ Ρασβάν Λουτσέσκου
Φωνάζει κι ο Ρασβάν Λουτσέσκου για την διαιτησία – δεν είναι παράξενο καθώς φωνάζει κι όταν κερδίζει. Στον ΠΑΟΚ πρέπει να προσέξουν διότι τα όρια της διαμαρτυρίας με τη γραφικότητα είναι πολύ κοντά: ο προπονητής τους δίνει την εντύπωση πως τον ενδιαφέρουν περισσότερο οι δηλώσεις με τις οποίες θα κερδίσει ένα είδος προσωπικής δημοσιότητας από τα ίδια τα αποτελέσματα. Σε ένα ακόμα 0-0 ο Λουτσέσκου έχει κάνει διάφορα ακατανόητα. Ενώ γνώριζε πως δεν θα έχει τον Ολιβέιρα, κράτησε στον πάγκο τους Ζίφκοβιτς και Ντάντας, δηλαδή δυο δημιουργούς, αλλά και τον πάντα χρήσιμο Σβάπ για να δώσει χρόνο στον Σουάρες που κανείς δεν θυμάται πότε έκανε το τελευταίο του καλό ματς, αλλά και στον Τάισον, που ακόμα καλό ματς δεν έχει κάνει κανένα. Όταν στην επανάληψη μπήκαν αυτοί που έπρεπε να ξεκινήσουν (ο Σβαπ κι Ζίφκοβιτς δηλαδή) ο ΠΑΟΚ έγινε καλύτερος και δεν είναι παράξενο. Κι επειδή ο Μπίσεσβαρ, ακόμα και περπατώντας, σε ματς τέτοιου είδους μπορεί να είναι χρησιμότερος από τον Τάισον, ο ΠΑΟΚ παραλίγο στις καθυστερήσεις να νικήσει τον εξαιρετικό Τσιντώτα και να πάρει το ματς: παραμένει όμως ότι πέταξε ένα ημίχρονο γιατί ο Λουτσέσκου έκανε πάλι τα δικά του. Οσο για τα πέναλτι για τα οποία διαμαρτύρεται καλό θα ήταν να ρωτήσει τους διοικούντες της ομάδας τι άλλαξε σε σχέση με πέρυσι όταν ο ΠΑΟΚ είχε κερδίσει καμιά 15αριά. Κι αν είναι ευτυχισμένοι για την συμφωνία τους με όσους έφεραν τον Μπένετ και τον Μάνταλο, που τους κάνουν πλάκα.
Περιμένει και μια νίκη στα χαρτιά
Η ΑΕΚ ήταν η κερδισμένη της αγωνιστικής. Εκτός έδρας ζορίζεται, στην έδρα της όμως δεν χάνει βαθμούς και αν έχει κι Ελληνα διαιτητή κάνει και πάρτι. Χθες το ματς με τον Αστέρα Τρίπολης που έπαιζε με παίκτη λιγότερο από το 4ο λεπτό (!), τελείωσε με 2-0 (βρήκαν τα γκολ ο Αραούχο και ο Γκατσίνοβιτς), αλλά θα μπορούσε να έχει τελειώσει εύκολα 4-0 διότι η ΑΕΚ είχε του κόσμου τις ευκαιρίες κι απερίγραπτα πολλές τελικές προσπάθειες. Η δυσκολία στο γκολ, σε συνάρτηση με τις ευκαιρίες που παράγονται, απασχολεί προφανώς τον Ματίας Αλμέιδα που μοιράζει το χρόνο των κυνηγών του και των μεσοεπιθετικών του χρησιμοποιώντας επτά τουλάχιστον σε κάθε ματς. Πρέπει επίσης να τον προβληματίσει η συχνότητα των τραυματισμών: χθες έχασε τον Λιβάι Γκαρσία – όλα δείχνουν πως δεν θα είναι ο τελευταίος. Στην Ελλάδα το να παίζεις με ένταση σημαίνει και να προπονείσαι με ένταση. Δηλαδή να κάνεις και καλή ζωή: ελάχιστοι παίκτες κάνουν. Η ΑΕΚ έχει στα μάτια μου μόνο αντίπαλο τον εαυτό της: έχει πολλές λύσεις, έδρα που τις δίνει βαθμούς και παιγνίδι καλά δουλεμένο. Αν πάρει και στα χαρτιά το ματς με τον Ατρόμητο, όπως περιμένει η κυνική διοίκησή της, θα μπει στα play off πρώτη. Και μέχρι τώρα κανείς που μπήκε πρώτος σε αυτά δεν έχασε το πρωτάθλημα.
